Рецензија од прв читател: Благородна за „Стовариште“ од Сергеј Трифуновиќ

  /  Рецензии   /  Рецензија од прв читател: Благородна за „Стовариште“ од Сергеј Трифуновиќ

Рецензија од прв читател: Благородна за „Стовариште“ од Сергеј Трифуновиќ

 

 

За да се чита оваа книга прво треба да се знае кој е Сергеј Трифуновиќ, одличен актер пред сè. Тој не е писател, ова не е врвно книжевно писание и не глуми дека е такво. Едноставно е напишано со негови зборови што е далеку од аматеризам, лежерно проткаено со сленг, понекоја пцовка, природно и лесно за читање.

И не, не е автобиографија, ова се собрани мемоари, случки, анегдоти што самиот Сергеј сакал да ги “истресе” од себе и да ги стави во една датотека, во случајов книга, да ги складира, да ги остави за некого и некогаш. Ова се сите радости, воодушевувања, разочарувања, успеси и она спротивното на еден млад човек, во случајов актер.

Доминира неговиот карактер, онаа негова идеализирана тврдоглавост, но и наивност дека може нештата да ги промени оние општествените, таа самотија во која се наоѓаме би рекла сите овде на овој полустров наречен Балкан…

Ова е книга од која се слуша квалитетен рок Џони Штулич, Стоунси, Влатко Стефановски “главом и качкетом”… каде се играат одлични претстави, каде се снимаат култни филмови…

На релација Њујорк, Белград, Париз, Лос Анџелес, Амстердам патува Сергеј, снима работи, се троши себе, го живее својот сон, бидејки само треба да го посакаш нештото толку силно и искрено од срце. Се чуствува и оној негов револт за затвореноста на Србија, за војните во регионот, за бомбардирањата… за поделбите на она што до вчера беше ние, а сега сме тие оние, таму некои…

Ред анегдоти во кои ќе ги сретнете сите познати глумци, режисери, продуценти од регионов, ред илустрации кои се одлични, ред поезија, ред добар хумор, ред читање меѓу редови. Баш Стовариште во кое е складирано едно постоење, многу соништа, куп планови, искрени пријателства.

“Најдовме само тишина и мир. Тишината и мирот можат да сметаат кога срцето ви е во хаос, бидејки тогаш ги слушате своите мисли како вриштат во таа тишина. Кога стигнавме до таа точка сфатив дека сум побегнал од бучавата во себе, но не и од бучавата на моето окружување”

Пишува: Благородна Димовска-Буџакоска

Напиши коментар

ул. „Ѓорѓи Пулевски“ бр. 29 лок.1 +389 2 3201 007 poddrska@antolog.mk

Пријави се за Антолог билтен за новости.

Дознај кои се најнови книги, понуди, попусти и друго


    Потврдувам дека сум постар од 16 години.

    YouTube
    LinkedIn
    Share
    Instagram