Жарко Кујунџиски: Кога не сум писател, тогаш сум оној што им помага на другите писатели

1. Покрај тоа што вашата книга доживеа ново издание, какви други успеси ви има донесено во периодот од првото издание досега?

        Објавувањето на „Сфинга на гневот“ се случи пред неполни две години а чувствувам како да поминале пет. Причината за тоа треба веројатно да се бара во фактот што книгата имаше навистина бурен читателски живот уште во првиот момент по појавувањето, а еве на што се сеќавам:

-Првото издание се распродаде за само 4 месеци,

-Беше #1 најпродавана книга на Саемот за книга во 2020 година,

-Од објавувањето во септември 2020 па сè до крајот на годината беше најкоментирано дело од македонски автор,

-Десетици и десетици осврти и споделувања имаше во читателските групи,

-Се појавија многу издржани и темелни книжевни рецензии напишани од: Снежана Стојчевска, Јована Матевска Атанасова, Лидија Размоска Тримовска, Елена Конеска, Стефани Табаковска итн.

-Моментално книгата има 49 оценки на Goodreads со исклучително добар просек од 4,16.

-Најавени се преводи на албански и чешки јазик,

-Конечно, беше во најтесен избор за сите прозни награди во Македонија: Роман на годината на Фондацијата „Славко Јаневски“, „Стале Попов“ на ДПМ, „Рациново признание“.

Сето ова се заокружи со значајната кандидатура за наградата „Балканика“ за 2021 година пред неколку месеци.

2. Како сте задоволни од вашата соработка со „Антолог“ и колку сметате дека соработката со одредена издавачка куќа е важна за успехот на едно дело?

        Разбирливо, би се задржал само на вториот дел од прашањето :). Мислам дека е многу важно од самиот почеток па до крај едно дело да има издавачка куќа зад себе. Односот е сосема поинаков кога над делото бдее цела екипа од лица стручни за различен аспект од процесот. Најпрво, тука е уредникот, редакторот, лекторот, дизајнерот, графичкиот уредник, па сè до лицата вклучени во маркетингот и промоцијата. Пишувањето е индивидуална активност, но објавувањето книга е колективна дејност. Што повеќе луѓе се инволвирани, што повеќе ракописот минува низ филтрите на различни експерти, толку крајниот производ е покомплетен и допира до поширока публика.

3. Дали моментално пишувате и што ново да очекуваме од вас во блиска (или далечна :)) иднина?

        Во мојов случај поверојатно е дека иднината ќе биде малку подалечна 🙂 и дека ќе биде книга од повеќе романи од неколку страници. Точно расказот, е жанрот на кој секогаш со драго срце му се навраќам и кој го има потенцијалот да биде поголем и помоќен од што изгледа на прв поглед.

4. Дали имате омилен лик од вашите книги и дали би можеле да го поминете животот во негово друштво (таков каков што сте го створиле)?

        Постојат реални личности кои се делумно или целосно сместени во ликовите од моите книги. Но, откако ќе се случи тој меланж од фикција и стварност, сметам дека сум создал ликови со кои не би издражал долго во нивно друштво. А, веројатно, ниту тие со мене.

5. Некои велат дека добар писател е 90% добар читател. Дали се согласувате со оваа изјава и доколку е така, кои автори имале најголемо влијание врз вас како писател?

        Има писатели кои речиси и не читале книги, но имале некој редок талент за пишување. Сепак мислам дека тие се огромно малцинство и дека читањето и пишувањето се многу тесно поврзани. Затоа, се обидував и се обидувам да учам многу од целата лектира, без престан туку со многу точки после овој список – Достоевски, Борхес, Толстој, Кафка, Бакман, Кортасар, Калвино, Конески, Карвер, и многу, многу други. Не секогаш тој однос меѓу читателот и писателот во мене е плодоносен, но најважно е книгата да биде вистинската.

6. Што сте кога не сте писател?

        Најмногу сакам кога сум татко, сопруг, син, брат и другар. Професионално, пак, главно сум – уредник во издавачка куќа, или, ако сакаме да направиме една семантичка игра: кога не сум писател тогаш сум оној што им помага на другите писатели :).

7. Овој разговор е во склоп на акцијата ЛЕТО СО МАКЕДОНСКИ АВТОРИ која трае од 11 до 22 јули. Нашата заедничка цел е секој читател во својот список „книги за на одмор“ да вклучи и дела од македонски писатели. Но која книга вие би им ја препорачале на нашите и ваши читатели да ја понесат со себе ова лето?

        Сепак, би се обидел со две книги од странски автори: „Збогум, сеништа“ од италијанската писателка Надја Теранова, бидејќи на еден навистина минуциозен начин се занимава со тема што секој од нас ја доживеал на своја кожа: расчистувањето со семејната траума за која се молчело со години и години. И „Петтиот брод“ од Моника Компаникова од Словачка. Оваа книга е наменета за сите возрасти читатели и во фокусот ги става најважните луѓе на планетата: запоставените деца.