Алан В. Вотс (1915 – 1973) е еден од најугледните и најопсежни западни познавачи на традициите на истокот, со идеи и пораки, кои и во времето на неговата неуморна активност и денес – преку неговите увиди оставени за следните генерации во печатени и во електронски форми – во огромна мера ги надминуваат домените на често површната стручна јавност, не престанувајќи да предизвикуваат огромно внимание и интерес и оставајќи длабоки траги и влијание во културата и во животот на трагачите по знаење, мудрост и духовност во целиот свет.

Како резултат на четириесетте години активна и посветена работа се здобива со репутација на врвен авторитет како толкувач и пренесувач на источните филозофии во западниот свет, првенствено на зен-будизмот, но и на индиската и кинеската мисла воопшто.

Тој, освен што е доктор по филозофија и теологија, носител е и на почесен докторат по компаративни религии, на академско ниво работи и како професор и ја извршувал и функцијата ректор, но веќе кон крајот на 1950-тите години сè повеќе се оттргнува од ригидниот академизам и, освен што неуморно пишува, автор е и водител на низа телевизиски предавања под наслов „Источната мудрост и современиот живот“, и токму на тој начин стигнува до милионски аудиториум. Неговото влијание врз американската интелигенција од 1950-тите до 1970-тите години е извонредно далекусежно, што се должи на проникливата врамнотеженост на неговата апсолвираност во древната источна мудрост со изострениот сензибилитет за новите тенденции во западниот свет во актуелниот миг. Тоа го доведува до позицијата да влијае и да ги застапува прогресивните ставови кон општеството, природниот свет, животниот стил, етиката и естетиката, со што станува своевиден ненаметлив гласноговорник на тогаш сè посилните контракултурни движења, кои со себе ја доведуваат и свеста за значењето на зачувувањето на животната средина, при што, изедначувајќи го мистичкото искуство со еколошката свесност, му дава своевидна филозофска поддршка на ова движење уште во неговиот зачеток.

Неговите интереси и проникнувања никогаш не се ограничиле на едно истражувачко поле. Така, најпрвин продлабочувајќи си ги сознанијата и увидите во будизмот и во таоизмот, веќе на дваесет и една година објавувајќи ја својата прва книга „Духот на зенот“, што главно е разработка на преводите на тогашниот неприкосновен авторитет во областа, Д. Т. Сузуки, тој потоа со својата карактеристична луцидност и пластичност во изразот осветлува една широка лепеза дотогаш малку познати, а често и сосема непознати феноменолошки полиња, почнувајќи од Веданта и други древни духовни, религиски и филозофски системи и од источниот и од западниот свет, преку природната историја и антропологијата на сексуалноста, па сè до семантиката, комуникологијата и кибернетиката. Многу од неговите книги, од кои извесен број се издадени и постхумно, а претставуваат негови транскрибирани и уредени говори и предавања, се стекнуваат со светска популарност и се преведуваат на многу јазици, притоа добивајќи го статусот на вистински „факели на духот на времето“.