Крсте Мисирков бил македонски филолог, кодификатор на македонскиот литературен јазик и правопис, славист, историчар, етнограф, аналитичар на национално-политичките прашања, публицист, собирач и проучувач на македонското народно творештво. Роден е на 18 ноември 1874 година во селото Постол (денес Пела, Грција), кое тогаш се наоѓало во рамките на Отоманската Империја. Потекнувал од сиромашно селско семејство, но уште од најрана возраст покажувал голем интерес за учење. Основното образование го започнал на грчки јазик, а подоцна, преку добивање стипендија од српското друштво „Свети Сава“ се преселил во Белград за да го заврши училиштето. Средното образование го стекнал напоредно во Белград, Софија и Шабац. Во овие места почнал активно да се вклучува во интелектуалните и политичките движења, посветувајќи се на прашањето на македонската национална самосвест.

Студирал филологија, историја и педагогија во Полтава и Санкт Петербург, каде што ја завршил високата школа на Историско-филолошкиот факултет при Императорската академија. Во Русија бил активен меѓу македонската студентска колонија, основајќи го студентското друштво „Свети Климент“. Неговата најзначајна и најпозната книга, „За македонските работи“, била објавена во 1903 година во Софија. Во ова дело, Мисирков јасно и аргументирано се залага за признавање на македонскиот народ како посебна етничка и културна заедница, како и за кодификација на македонскиот јазик врз основа на централните наречја.

Во 1905 година, Мисирков го објавува и првиот број на списанието „Вардар“ во Одеса –научно-литературен и публицистички гласник на тогаш современ македонски јазик. Преку неговите текстови, статии и говори – кои ги објавувал на македонски, руски и бугарски – постојано се залагал за културната и националната еманципација на македонскиот народ.

Во текот на својот живот Мисирков работел како новинар, преведувач, учител и библиотекар. Живеел во Битола, Софија, Берѓанск, Одеса, Кишинев, Карлово, Копривштица, а дел од животот го поминал и во Бесарабија (денешна Молдавија), каде што учествувал и во политичкиот живот како пратеник во романскиот парламент. И покрај неговите заложби и интелектуален опус, често бил напаѓан и изолиран, поради неговите ставови за македонската национална посебност.

Починал на 26 јули 1926 година во Софија, во сиромаштија и речиси целосно заборавен од своето време. Денес се смета за основоположник на современиот македонски литературен јазик и за еден од најзначајните умови во историјата на македонската култура и национално движење.