Интеврју со Ена Налбантиќ, илустраторка на серијата „Фамилијата Ешковци“ од авторот Александар Кујунџиски
1. Како започна со илустрации? Кој беше првиот мотив и инспирација?
Започна како идеја, нешто што ние би можеле да им го дадеме на децата. Писателот имаше свои визии и јас свои, па ги комбиниравме за да го направиме финалниот производ. Првата илустрација беше и првата страница од првата сликовница, и беше прототип, со цел да видиме дали мојата работа ќе одговара на визиите на писателот.
2. Која е пораката што сакаш да ја пренесеш преку твоите илустрации?
Немам конкретна порака, туку само сакам да ги пренесам своите мисли и емоции во сите мои дела. Но, за овие илустрации главната поента беше да ги воведеме децата во светот на боите и разиграноста. Претпоставувам дека на некој начин нè потсетува и нас и нив на убавината на природата и на фактот дека децата треба да бидат деца додека можат.
3. Кога и како започна твојата соработка со авторот Александар Кујунџиски и серијата од десет книги за Фамилијата Ешковци?
Се запознавме поради заеднички пријател. Таа ме препорача кај него и добро се сложувавме, па решивме да го реализираме проектот.
4. Колку време ти беше потребно за да завршиш една сликовница?
Зависеше од периодот во кој бев, бидејќи бев на факултет и имав и други проекти, така што временскиот период беше од две или три недели до околу два месеца.
5. Дали е возможно да илустрираш доколку текстот не те инспирира доволно?
Се разбира, верувам дека ние уметниците можеме да создадеме сè од сè. Некому дури и е
ден збор му е доволен за создавање.
6. Покрај цртањето, што друго те расположува и те прави среќна?
Темелно уживам во изработката, сè од сликање, скулптура, работа со и на различни медиуми, пишување, нешто што ми дозволува да создавам.
7. Дали во моментов работиш на некаков проект? Кои се твоите планови за блиска (или далечна) иднина?
Во моментов работам на неколку слики, традиционални и дигитални, и дела во дрво. Планирам да пробам многу различни работи и да создавам и научам колку што можам повеќе. Сакам да можам навистина да разберам и да знам со што работам, да можам да го почувствувам материјалот.
