Денови поминати дома, далеку од сите – Изабела Велковска

Природата повторно живее. Дрвјата цутат, разнобојни цвеќиња има насекаде. Улиците се чисти. Нема метеж. Нема расправии за паркинг места, за првенство на минување. Нема доцнење на работа, нема нервози. Нема отпад расфрлан насекаде, но дефинитивно има и помалку загадување. Сѐ е прекрасно и мирно. На нашата земја долго време ѝ требаше одмор. Луѓето сега седат во своите домови, за разлика од претходно кога секојдневно брзавме насекаде за да ги завршиме секојдневните обврски. Пропуштавме битни мигови со своите најблиски. Најбитно од сѐ е дека не ценевме ништо од тоа што ни се нудеше од природата, напротив сѐ што можеше да се уништи ние го уништувавме. Природата беше сама против сите нас, а ние без грам совест продолжувавме со исто темпо на живот. И така, дојде денот кога дефинитивно некој требаше да ни даде одмор на сите. Природата да се одмори од сите нас за да почне да живее, без никој да ѝ наштетува. Луѓето да се одморат од секојдневните обврски, да го намалат темпото на живот за своето драгоцено време да го поминат со најблиските.

Викенд е. Станав рано наутро. Неодамна дојде пролетта, а со неа и нејзините природни убавини. Надвор е топло и сончево. Црцорењето на птиците и звукот од реката Вардар одекнуваат низ мојот прозорец. Никогаш порано не било толку тивко надвор. Наеднаш звуците од автомобилите се заменети со гласовите на соседите отспротива. Сите се седнати на своите тераси. Некои од нив играат друштвени игри, други, пак, пијат кафе и разговараат. Оваа глетка е прекрасна. Моментално сите ја делиме истата приказна. Луѓето во овие моменти немаат право на избор. Тие треба да ги почитуваат мерките. Одењето во продавници е сведено на минимум. Секој од нас мора да држи растојание од два метри. Сите седиме во своите домови и заедно сме повторно дома. Моите родители се на одмор, па така ние секојдневно имаме едукативно и интересно патување низ нашиот дом. Ова патување најверојатно ќе трае неколку недели. Со своите пријатели се гледаме и се слушаме преку видеа и телефонски разговори. Учениците и студентите своите училишни обврски и домашни задачи ги извршуваат со помош на интернетот. Професорите држат онлајн-предавања со помош на видеа, презентации и семинарски работи. Дел од вработените работат од дома. Во домовите владеат среќа и мир. Секој од нас има различен живот, различна судбина. Секојдневно се доделуваат и многу отказни решенија. Дел од луѓето имаат направено резерви на производи за подолг период, како што се: дезинфекциски средства, антибактериски влажни марамчиња, витамини и најразлични видови храна и производи за лична хигиена. Меѓу луѓето владеат страв и паника. Се гледаат вести и се слушаат прес-конференции. Пролетната облека слатко ни се смее бидејќи и самата знае дека новите парчиња повторно нема да ни бидат облечени. Седиме така со неколкунеделна агенда полна со активности, при што сфаќаме дека времето дома не е залудно потрошено време. Ова е време што долго ни требаше на сите нас, сите заедно повторно дома.

Верувам дека неодамна секој од нас го чекаше ова годишно време бидејќи по ниските температури конечно следуваат сончеви и топли денови. Денови што секој од нас сака да ги помине шетајќи во природа. Нашите очекувања во овие моменти се невозможни. Сите ние седиме на своите тераси, во своите дворови, за да го почувствуваме попладневното сонце, мирисот на пролетта, но и да ги видиме нејзините убавини. Сметам дека целата оваа ситуација донесе многу промени во нашите животи, дел од нив добри, а дел лоши. Верувам дека сето ова ќе нѐ натера да започнеме да гледаме поинаку на голем дел од работите. Да научиме како да го живееме животот, но и како да уживаме во него. Да уживаме во моментите поминати со најблиските и да не го трошиме залудно времето бидејќи еден ден ќе се каеме за залудно потрошеното време, но верувајте дека ќе биде многу доцна.

Порака од Марина Димитриоска

Животот се живее минута по минута, како што грозјето се јаде зрно по зрно. И ако ти успее, секоја минута, секој таков залак на времето паметно да го поминеш, тогаш ќе ја сфатиш трајната вредност на минливите работи и среќата што секојпат одново се создава. А секоја новопрочитана книга е инспирација и водилка за нова потрага.

Порака од Милена Лунеска

Имам љубов за сите луѓе! Сакам да ве гушнам, но таму каде што е среќата, радоста… Таму каде што е ЖИВОТОТ! Патот не е долг, средбата е можна, а прегратките се убави, но не заборавајте, понесете го со себе и… Здравјето!