Анита Перовска за „Серенада за Надја“ од Зулфу Ливанели
Босфорот непрестајно ни раскажува приказни. Трогателни, емотивно исцрпувачки, тешки, полни со љубов, болка и каење за кое понекогаш е предоцна. Вистинската љубов е како партитура од серенада. Не престанува, тлее во умот дури и кога е потопена на дното на морето.