Дај пет за Душко Крстевски
Душко Крстевски е роден на 22 мај 1981 година во Скопје, каде што се школува и моментално работи. Дипломира на Катедрата за македонска книжевност и јужнословенски книжевности на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ при скопскиот универзитет „Св. Кирил и Методиј“, каде што моментално е магистранд по македонска литература. Застапуван е во неколку антологии на македонската млада поезија. Преведува од бугарски јазик, како за домашната културна сцена така и во рамките на интернационалниот проект „Across Europe“. Исто така, преведува и од хрватски и од српски јазик. Моментално работи како професор по македонски јазик и литература во Меѓународните училишта НОВА во Скопје.
Ова се неговите топ 5 фаворити од изданијата на „Антолог“:
1. „Страв“ – Јозеф Карика
Прекрасна книга. Одлична за сите оние што сакаат хорор-четиво пред спиење. Напишан е во најдобрата традиција на европскиот хорор, со мистерија зад мистеријата, страв што ѕирка зад секоја нова глава во книгата. По враќањето во родното место од кое главниот јунак нема најдобри спомени, започнуваат да му се јавуваат потиснати сеќавања и кошмарни слики. Теророт од кој побегнал е сè уште таму. Киднапирања, масакри и воопшто една Твин Пикс атмосфера во малото словачко гратче. Романот е европски еквивалент на делата на Стивен Кинг и Клајв Баркер.
2. „Женски декамерон“ – Јулија Вознесенскаја
Сличноста со Бокачевиот „Декамерон“ е огромна, не само во начинот на конструкција туку и во фактот што и ова дело еден ден ќе стане лектира. Но не лектира што морате да ја прочитате за оценка во училиште. Ова е лектира за да се разберат руската душа и животот на руските жени по Втората светска војна, па сè до Перестројката и распадот на СССР. Сто руски женски приказни за: љубовта, сексот, тепањето, алкохолизмот, изневерувањето, мајчинството… Сто микрокосмоси на руското граѓанство со сите негови гулаци, полициски испитувања, вербата во комунизмот и разочарувањето од него.
3. „Лавр“ – Евгениј Водолазкин
Приказна за еден врач и неговиот живот, искуството со жените, лечење и исцелување на изнемоштени. Ги обожавам големите романи што лесно се читаат, каде што не ти треба застанување или делење на порција страници по денови. Со оваа книга буквално се телепортирате во доцниот петнаесетти век во Русија. Ми се допаѓа прецизноста на секоја реченица, фокусираноста на авторот со фино избрусени реченици како кај Чехов, со убави описи на руските градови и шуми. Мистичноста со која пишува и загатнува го приближува и до стилот на Умберто Еко.
4. „Чернобилска молитва“ – Светлана Алексиевич
За жал, најпрво ја изгледав серијата „Чернобил“, па потоа налетав на книгава. Би сакал да беше обратно. Прекрасна книга сведоштва за катастрофата во Припјат во 1986 година. Во препознатливиот стил на Алексиевич, имаме фокализации и гласови што ги водат приказните. Потресни сведоштва, многу солзи и многу тага. Оваа книга е споменик за едно време и една катастрофа што никогаш не смее да се повтори. Дефинитивно е за фанови на апокалиптични филмови и романи.
5. „18% сиво“ – Захари Карабашлиев
Овој роман го имам читано во оригинал на бугарски јазик, за потоа веднаш да решиме со издавачот „Антолог“ дека мора да се преведе. Ме фасцинира ваквиот тип на „on the road“ литература. Се менуваат епизоди од времето на транзицијата во посткомунистичка Бугарија, со епизоди на нараторот во Америка, каде што минува неколку илјадници километри за да се ослободи од товар марихуана што може да го заглави во затвор. Се работи за роман со многу акција, тепање, црн хумор, љубов, еротика, непредвидливи ситуации. Дефинитивно, роман што заслужува да се претвори во филм. И тоа каков филм!
