Недела на преведувачи: Интервју со Владимир Јанковски

 

 

Преведувате од хрватски јазик. Да замислиме дека хрватскиот јазик е човек… каква е вашата релација со него? Како се запознавте, како се засакавте, постојат ли несогласувања?

В.Ј: Тој човек го почитувам и сакам. Се запознавме преку филмови, цртани и играни, преку музиката, преку документарци. Јас го засакав преку писателите кои пишуваат на него и го зборуваат. Тој човек го носи морето во себе. Како и во релацијата со секој човек/јазик постојат мали несогласувања, главно произлезени од нејаснотии, неразбирања, недоразбирањата, мали недоречености, оставените можности за толкување. Но, кога непознатото ќе се претвори во ново сознание, се појавува она чувство од почетокот на одговорот.

Кога би имале еден ден со авторката (во овој случај Кристина Гавран) , каде би ја однеле на кафе (чај, пиво) муабет, за што би разговарале?

В.Ј: Би ја поканил да дојде со мене на покривот на некоја висококатница во Скопје. И така, набљудувајќи го градот околу нас, би разговарале за односот меѓу музиката и текстот, за ритамот на речениците, за моментот кога зборовите стануваат музика.

Колку време ви беше потребно да ја преведете книгата „Гитара од палисандер“? Дали ви се случи некоја интересна или судбинска ситуација додека ја преведувавте книгата?

В.Ј: „Гитара од палисандер“ ја преведував неколку месеци. Што се однесува до интересна или судбинската ситуација, не можам да дефинирам конкретна таква ситуација. Но, можам да кажам дека оваа книга беше мошне интересна за превод поради потребата да се игра со глаголските времиња, да се искористат можностите на неколку времиња што постојат во македонскиот јазик. А во последно време толку малку ги користите во нашата литература. Што е вистинска штета.

Кога преведувате, каква е атмосферата околу вас? Може ли да издвоите три работи без кои не може да преведувате?

В.Ј: Атмосферата е атмосферата на мојата работна соба… еден интензивно портокалов ѕид, три светлопортокалови ѕида, бела работна маса со три купа книги, поглед од прозорецот кон задниот дел од населбата Аеродром – околни згради, детско кошаркарско игралиште и неколку убави зелени целини. Три работи без кои не можам да преведувам: дигиталниот речник на македонскиот јазик (оној неофицијалниот и речникот на Институтот за македонски јазик), во случајот со хрватскиот јазик „Хрватскиот јазичен портал“ и чувството дека му се обраќам на некој иден читател што ќе го чита конкретниот превод.

На што ве потсеќа книгата „Гитара од палисандер“, секогаш кога ќе ја погледнете?

В.Ј: На книга во која текстот и музика се во постојана соработка. И на Астор Пјацола, аргентинскиот композитор кој неколку пати се споменува во книгата.

Дали имате омилен лик од сите книги што досега сте ги превеле?

В.Ј: Не.

Кога би требало да дадете дефиниција за зборот превод, како би ја опишале?

В.Ј: Превод е чинот кога текстот конструиран на некој туѓ јазик го пресоздавате на својот јазик обидувајќи се да го доловите чувството дека странскиот автор пишува на вашиот јазик.

Преводи од Владимир Јанковски во издание на „Антолог“:

Историја на порнографијата од Горан Трибусон

Исцелување на светот од Слободан Шнајдер

Педесет цигари за Елена од Марина Вујчиќ

Клуб на обожаватели од Горан Трибусон

Гитара од палисандер од Кристина Гавран

Под двете сонца од Огнен Спахиќ

 

 

НЕДЕЛА НА ПРЕВЕДУВАЧИТЕ е во склоп на проектот EUROPE IS BRAVE NEW WOR(L)DS, реализиран со поддршка на програмата Креативна Европа на Европската Унија.