Поетот, раскажувачот, лингвистот, есеистот, книжевниот историчар, антологичарот и преведувачот Блаже Конески е роден на 19 декември 1921 година во селото Небрегово, Прилепско. Основно образование стекнал во родното село и во Прилеп, гимназија завршил во Крагуевац, а студирал во Белград и во Софија. По завршувањето на студиите по славистика, вработувајќи се како лектор во Скопје, учествувал во подготвувањето и уредувањето на првите броеви на весниците „Нова Македонија“, „Млад борец“, а потоа долга низа години работел како професор на Филолошкиот факултет во македонскиот главен град. Бил и ректор на Скопскиот универзитет, прв претседател на Друштвото на писателите на Македонија и на Македонската академија на науките и уметностите, а заземал и други значајни функции во општествениот живот. Добитник е на голем број највисоки награди и признанија. Починал на 7 декември 1993 година во Скопје.

Меѓу најзначајните поетски збирки на Блаже Конески спаѓаат „Мостот“, „Земјата и љубовта“, „Песни“, „Везилка“, „Стерна“, „Чешмите“, „Послание“, „Црква“, „Златоврв“, „Сеизмограф“, „Црн овен“. Тој е автор и на збирката куси раскази „Лозје“, но и на многу дела од областа на линвистиката, есеистиката и од други научни области. Такви се делата „Македонски правопис и правописен речник“ (заедно со Крум Тошев), „За македонскиот литературен јазик“, „Историја на македонскиот јазик“, како и тритомниот „Речник на македонскиот јазик“ на кој тој е запишан како негов редактор.