Четиринаесеттиот Далај Лама, Тензин Гјатсо, е духовниот и, сè до 2011 година, и световниот водач на тибетскиот народ.

Во согласност со тибетската традиција, на двегодишна возраст е препознаен и признаен како реинкарнација на неговиот претходник, тринаесеттиот Далај Лама. Носителите на титулата се сметаат за манифестации на бодиствата на сочувството Авалокитешвара (тиб. Ченрезиг), кој одлучува да се реинкарнира за доброто на сите битија. Името Далај Лама во превод значи „Океан на мудрост“.

Формалното будистичко образование му почнува уште на пет, а му завршува на дваесет и тригодишна возраст, кога станува доктор по будистичка филозофија. Во 1950, со едвај наполнети шеснаесет години, ја презема функцијата предводник на државата и на владата на Тибет во периодот кога на земјата веќе почнува да ѝ се заканува насилното преземање од страна на Кина.

Во 1954 оди во Пекинг за да разговара со Мао Ѕедунг за политичката ситуација во неговата земја. Во 1956, додека е во посета на Индија за обележувањето на 2 500-годишнината од раѓањето на Буда, има низа средби со премиерите на Индија и на Кина, Нехру и Џоу, каде што темите на разговор се влошените услови за живот во Тибет. Во 1959, по кинеската окупација на Тибет, принуден е на егзил во Индија. Од 1960 престојува во Дарамсала, позната уште и како „Мала Ласа“, седиштето на тибетската влада во егзил.

Неговата разнообразна и многукратна, како благородна, хумана и алтруистичка, така и политичко-дипломатска мисија, трае неуморно до денешен ден, а е препознаена и признаена како исклучителна и со – меѓу недобројните други врвни почести и признанија од сите страни на светот – Нобеловата награда за мир во 1989 г.