Дај пет за Дијана Петрова
Да издвојам само пет книги што ми оставиле впечаток и ми се допаднале од издавачката куќа „Антолог“ е навистина тежок избор, ако се имаат предвид квантитетот и квалитетот што ги нудат со своите изданија. Избраните пет наслови ми се најпосебни и многу драги затоа што со нивното исчитување ми се разбудиле некои нови емоции, нови погледи во доживувањето на работите и нов, можеби позрел начин на размислување и гледање на светот.
1. Прва на списокот со книги што ми разбудиле нови емоции е „Невидлива жена и други раскази“ од Славенка Дракулиќ, која раскажува за исчезнувањето и болката предизвикана од таа помисла, за беспомошноста во стареењето, за немоќноста во борбата со (не)видливите промени на телото, кои тој процес на стареење го прават болен и го менуваат односот кон другите и кон светот. Книга преполна со емоции од кои на поинаков начин ќе почнеме да се доживуваме и да се почитуваме себеси.
2. Втора на списокот е од мојот омилен автор – „Америка“ од Франц Кафка. Создавањето слики и приказни преку меланхолијата е карактеристично за Кафка. Судирот на класите и различноста во нивните верувања и идеали се претставени преку шеснаесетгодишниот Карл Росман, кого родителите го испраќаат во Америка за да го разделат од една куќна помошничка со која бил во недозволена врска, и од тоа патување ќе создаде друга, непозната врска со светот, преку која ќе се обиде да се поврзе со суштината на животот, ако воопшто постои.
3. „Соларис“ на Станислав Лем е светски познат роман што има (три) филмски и многу театарски адаптации. Таа светска слава на романот најверојатно доаѓа од идејата дека можеби сите живееме на една планета, која е покриена со жив океан, и сите ние сме материјализирани креатури, креирани од длабочините на живиот океан или од длабочините на нечија потсвест, сочувани како спомен или потиснат страв. Можеби навистина постоиме само како нечии спомени што тој жив океан е моќен да ни дозволи да мислиме дека сме вистински.
4. „Свила“ на Алесандро Барико е нежен роман за еротизмот и рационалноста, иако тие две се далечни, како што се Франција и Јапонија – местата каде што се одвива приказната во романот. Во растрагнатоста меѓу непознатото (Јапонија) и своето (Франција) е сместена приказната за љубовта кон својата жена и копнежот кон сензуалната конкубина на еден локален војвода, која остава трага како допир од свила.
5. Александро Брико има многу нежен и поетичен стил на пишување со кој ги прави своите книги неосетно привлечни, поради суптилната мистичност. Затоа, „Емаус“ е книга што ми има оставено посебен впечаток. Тоа е приказна за младоста, самотијата, траумата, стравот, смелоста, гревот и страста, раскажани по многу години, преку судирот на два спротивни света и неизбежното влегување во гревот.
