Катерина Шошко: Немав наслов за книгата до самиот крај.
1. Неодамна од печат излезе вашата најнова книга „Succubus“. Од каде се роди инспирацијата да се пишува за вешетерство? Дали беше потребно многу истражување пред да се впуштите во раскажување на приказната?
К.Ш: Succubus „почна“од последната сцена без и да имам поим во што ќе прерасне. Иако имам гледано и читано безброј книги, филмови и серии за вештерки (Вештица, Penny Dreadful и The Craft би ги издвоила), некако таа мрачна готска катедрала ги „роди“ сите ликови и случувања.
Допадливи ми се и натприродните моќи што им се припишувале на вештер(к)ите, но хоророт наречен клада на која горат живи луѓе зашто биле писмени, пишувале или читале еретички книги, или некако отскокнувале од тоа што било дозволено од Црквата, секогаш ќе ми го држи интересот за темава. Иако денес ни личи дека сме на безбедна временска дистанца, уверени дека таква општествена декаденција е невозможна во смисла на легални јавни убиства, живееме во време кога сѐ уште (постојат обиди да) се контролираат женското тело и лични избори. Имаат инквизиторите наследници, но вештерките се реинкарнирани, и тоа уште помоќни.
Со оглед што дејството е сместено на почеток на 18 век, потребно беше детално истражување пред сѐ за историските факти околу палење и мачење осомничени луѓе за вештерство (не биле толку чести како век-два порано, но биле практика), но и околу пофините работи од типот мода, архитектура, начин на консумирање тутун, ботаника, употреба на билки (дози, несакани ефекти, итн.).
2. Содржината на „Succubus“ изгледа како одлично сиже за филм. Кога би имале шанса да бирате, кои филмски актери би сакале да ги одиграат ликовите на Елисавет, Самаел и Лилит?
К.Ш: Благодарам 🙂
Кога би се снимал филм според Succubus, улогите би им ги доделила на луѓе што не се актери (примарно), па така Самаел би му го доверила на Дамиано Давид од Монескин, Луција Лилит на шведската манекенка и актерка Фрида Густавсон (физичкиот изглед на Луција ми е најблизок до изгледот на Густавсон за ревијата на Ланвин од 2010 каде има црна коса). А за Елисавет имам „дилема“ меѓу Ел Фенинг и нашата Сара Климоска.
3. Зошто наслов на латински?
K.Ш: Името на еден од главните ликови е Луција Лилит. Nomen est omen, па затоа моите ликови секогаш носат имиња што зборуваат гласно за нив, особено ако им се знае значењето.
Според јудејскиот фолклор, се смета дека Лилит била првата жена на Адам, како и него, создадена од земја. Без желба да му се покори, бега од рајот и станува демон. Немав наслов до самиот крај. Зборот сукубус што на латински значи женски демон постојано се провлекуваше како опис за тоа која или што е Лилит, па на крајот природно се наметна и како наслов.
4. Кој ви е омилен, а кој најтежок дел од процесот на пишување?
К.Ш: Создавањето на приказната и ликовите секогаш се забавни, особено ако не знаете ништо од почеток, како што ми беше за Succubus (за претходните две книги однапред ги знаев дејствијата и ликовите). Секое седнување да се пишува е како да гледаш нова епизода од интересна серија и не знаеш што ќе се случи.
Најтешко е уредувањето, „кастрењето“ реченици, коригирање, дополнување и секако читањето (минимум 4-5 пати детална проверка).
5. Дали повеќе сакате да останете оригинална или да го напишете тоа што ќе им биде допадливо на читателите?
К.Ш: Секогаш се водам од премисата дека авторот е првиот читател, па ако мене не ми лежи она што го пишувам и ако ми е на сила, не верувам дека и на читателите би им се допаднало. Се чувствува кога нешто без мерак е пишувано. Свесно ставање во трендовски шаблони, сервирање приказни што се барани, само става решетки на процесот и те претвора во штанцач на зборови.
6. Какво е чувството кога за првпат ќе го видите вашиот ракопис во книга? Дали си ја пречитувате новата книга или веќе мислите на наредната?
К.Ш: Еве Succubus е трета, а јас се радувам како да е прва. Пречитувањето оди во текот на уредувачкиот процес, па потоа кога ќе се испечати се обидувам да не ја отворам (веднаш) за да не почнам да барам грешки. Не мислам на наредната, си давам одмор и ја пуштам сама да исплива од потсвеста.
