Рецензија од прв читател: Антонија за „Дуќан за еден ден во годината“ од Озге Бахар Сунар

 

Како седумгодишно девојче, овој писмен приказ го составувам со помош на мојата мајка.

Огнен е скромно дете коешто живее со неговите родители. Секој ден мисли што ќе купи кога ќе дојде тој еден ден во годината. Во Дуќанот за еден ден во годината, Огнен и неговото семејство купуваат само тука и само тој еден ден. Во Дуќанот може да се разгледува секој ден, но само еден ден се пазари.

Еден ден ќе оди кај новата сосетка, ќе види дека таа има многу играчки и ќе посака да има многу играчки исто како неа. До тој момент, Огнен бил задоволен со малкуте играчки што ги имал. Впрочем, досега и тие малку играчки што ги имал ги чувал како очите во главата.

Кога го слушнале неговите родители како се жали, му дозволиле да ја потроши заштедата од неговата касичка, меѓутоа кога ќе ги потроши парите, а има уште желби, нема да му дадат повеќе пари.

Пресреќен, ја зел својата касичка и се упатил кон маалската продавница за играчки.

За да откриете што ќе се случи со црвените ролшуи што Огнен ги сака, ќе мора да ја прочитате книгата „Дуќан за еден ден во годината“. Освен што е многу интересна, ни пренесува една порака, а тоа е дека треба да сме задоволни со тоа што го имаме, да бидеме скромни и да не ги трошиме заштедените пари за нешто што не ни е потребно. Исто така е многу важно да правиме мали грешки за кои нашите родители свесно нè поддржуваат, зашто знаат дека од тие грешки, ние ќе научиме многу.

Им ја препорачувам оваа книга на сите мои врсници, но и на помали и поголеми. При читањето, има преубави илустрации кои ни ја зголемуваат фантазијата и целосно нè внесуваат во светот на Огнен.

 

Пишува: Антонија Ѓоршеска