Рецензија од прв читател: Христијан за „Другарче“ од Питер Колвајк

 

Оваа книга мене многу ми се допадна! Толку е интересна што не можев да ја оставам сè додека не ја прочитав до крај. Прво мислев дека е многу голема, но сега знам дека ако приказната е толку убава, не е битен бројот на страници. Ја читав пред спиење и кога ќе се разбудев и цело време мислев што ќе се случи наредно.

Главниот јунак Тичен и неговото замислено другарче Тајс поминуват безброј забавни авантури заедно. Одат на лов на тролови, приредуват забави, одат во музеи, во замоци, библиотеки и на многу други чудни места, што мене ми беа многу интересни. Неговиот татко сфаќа сè како на шала, но мајка му е многу загрижена, па затоа решаваат да го однесат на лекар. Според мене, мајка му не треба толку да се грижи, зашто сите деца си имаат измислено другарче и нема ништо лошо во тоа.

Родителите го убедуваат да остане во Надежната куќа и тој радосен прифаќа и си замислува како да оди на екскурзија. Возбуден е и таму му е убаво. Си запознава и други другарчиња и на сите им измислува имиња и си фантазира дека се викинзи, полжави, роботи, вонземјани… Тогаш Тичен ја запознава Луна и се случува голема промена во неговиот живот… но тоа не сакам да ви го раскажам. Треба сами да ја прочитате.

Во оваа книга има многу поучни настани, со прекрасен крај. Понекогаш беше тажна, понекогаш смешна, но цело време многу интересна. Од срце им ја препорачувам на другарчињата од мојот клас, на сите другарчиња колку мене (јас имам 12 години) и поголеми, но и на возрасните читатели. Многу ќе ви се допадне!

Пишува: Христијан Талески