Рецензија од прв читател: Марина за „Прекрасен труп“ од Агустина Бастерика
Маестрална книга, извонредно напишана од Агустина Бастерика, совршено преведена од Виолета Јагев, наградена аргентинска дистопија, сега достапна и кај нас, благодарение на Антолог!
Дури и пред да ја отворите, само од изгледот на предната корица, „Прекрасен труп” ве погодува со својата ужасна премиса.
И покрај тоа што книгата сама по себе предупредува дека е длабоко жестока и не е за оние со слаб желудник, гледано низ призмата на книжевноста е роман со спектакуларна основна идеја, одличен концепт и одлична изведба.
„Прекрасен труп” е многу орвеловска приказна. Приказна за контролирање на народот од страна на владата со ширење неоснован страв каде што еуфемизмите за ужасните акти на бруталност стануваат општествена норма.
Бастерика ни прикажува свет кој ја изгубил својата хуманост и емпатијата кон другите, свет во кој луѓето едноставно само постојат и ништо повеќе.
Мора да признаам дека оваа книга ме истрауматизира, а сепак ме воодушеви, особено поради огледало – ефектот на она што ние како луѓе би го правеле и прифаќале.
Оваа хорор-дистопија изобилува со филозофии, неверојатни теории, а посебно ме воодушеви аспектот природа против природа.
Иако неколку пати ја оставав книгата за да здивнам, ни на момент не ми даваше мир. Колку и да е тешка, жедта за да се открие што следува дефинитивно е посилна. Постои причина зошто е толку популарна. Морничава, предизвикувчка, буди свест, тера на размислување и е крајно брилијантна!
Не ја пропуштајте!
Подгответе се да ви биде многу непријатно и дефинитивно размислете да се префрлите на веганска исхрана додека трае вашето патување низ нејзините страници!
„Прекрасен труп” раскажува приказна за свет опустошен од вирус кој ги напаѓа животните и поради тоа животинското месо е фатално токсично за луѓето. Потрагата по супститути за месните протеини е неуспешна, па онаму каде што започнува гладот, завршува моралот – тогаш се случува Транзицијата и менито е збогатено со „специјално месо”.
„На крајот на краиштата, месото е месо, без разлика на неговото потекло.”
Длабоко вознемирувачка приказна, но не само поради светот што го опишува, туку и начинот на кој авторката го натурализира тој ужасен свет, користејќи неутрален јазик за да го навикне полека читателот на развратните концепти во неа.
Приказната го следи протагонистот Маркос Техо низ неговата битка со сопствениот морал и моралот на оние во месната индустрија. Дејството е опишано од негова гледна точка, вклучувајќи го и целиот процес на производство, трговија и консумација на ова месо. Професионално, Маркос е раководител на кланица, а приватно се соочува со свои демони, кои не би требало да ви ги откријам, а се сржта на заплетот. Бавната прогресија на неговиот презир кон овој свет, во кој нема за што да се бори и каде што наоѓа неговата сопствена идеологија спротивставена со онаа на новиот светски поредок е навистина тешко патување. Пишувањето е живописно, со клиничка прецизност и темелно доловување на одвратните и вознемирувачки нешта што се случуваат, што предизвикува постојано ежење на кожата и стегање во желудникот. Но вреди!
Покрај Маркос, споредните ликови се малкубројни и кратко се појавуваат, но сите внимателно ја постигнуваат целта и оставаат впечаток. Секој од нив е засегнат од ова ново општество, некои профитирале, некои изгубиле, едни нашле задоволство, а други биле скршени од легализацијата за консумирање „специјално месо”. Никој не вели „човечко месо“, бидејќи телата што се јадат не се сметаат за луѓе, ниту едно од грлата што треба да се обработат нема да биде личност, туку тоа е само производ.
„Труп. Полутинка. Зашеметувач. Линија за колење. Миење со туш. Тие зборови се појавуваат во неговата глава и го маваат. Но тие не се само зборови… Го чека уште еден ден колење луѓе… Никој не ги нарекува така…”
Бастерика одлично нè навлекува на приказната, точно е дека има многу графичка и вознемирувачка содржина, но сосема оправдано и неопходно сѐ со цел да се изгради јасна слика за општеството и човештвото.
Крајот ме остави целосно запрепастена!
Крајно изненадувачки е колку лесно фабричките процеси од месната индустрија кои се реално секојдневие на денешнината добиваат поинакво светло и се критикуваат и судат, само со фиктивна замена на крава или свиња со човек. Можеби тоа е една од пораките во делото, а не е исклучена можноста канибализмот да биде апотеоза на денешниот капитализам.
Маестрално, незаборавно дело кое заслужува да биде дел од вашата домашна библиотека!
Пишува: Марина Кљајиќ Петковски
