Рецензија од прв читател: Перица за „Ефектот на Марко“

 

 

Според мене, една од најтешките работи за еден трилер автор е да напише трилер во кој нема да има бркање на убиец или виновник кој не го знаеме и кој треба да го погодуваме во текот на целата книга, туку знаејќи го уште на почетокот да напише приказна која нема да биде досадна и сепак ќе биде напната и возбудлива. Јуси Адлер-Олсен е еден од ретките кои успеваат во тоа и мислам дека оваа книга му е најдобра до сега во серијалот и направена е така што слободно може да се чита како засебна, нема да има некоја разлика.

Приказната се случува на две места, најпрво нè води во Африка и ни го прикажува животот на Африканско племе, тежината на нивниот живот и како тие зависат и се управувани од надворешни сили кој се светлосни години понапредни од нив. Од друга страна ја имаме приказната во Данска, во која еден од поважните луѓе во државата извршува проневера заедно со други „уважени господа“ на парите што треба да одат за африканското племе. Тука го среќаваме Марко кој што живее во клан каде главен е чичко му Зола. Кога дознава дека чичко му има намера да го оскати за да му носи повеќе приходи (со питачењето кое го вршат секојдневно) тој бега од дома. Но тогаш по него тргнуваат во потрага бидејќи тој знае многу работи за нивниот клан кои ако излезат на виделина нема да го загрозат само Зола туку и животи на многумина угледни луѓе. Тука се вплеткуваат патиштата на детективот Карл Морк и Марко иако случајот првично и не е на секторот Q.

Можам да кажам дека се гледа огромен напредок со секоја книга во серијалот, забележувам како авторот напредува во стилот на пишување и подобрување на приказните. Особено сакам да обрнам внимание на ликовите на помошниците на детективот кои се предобро напишани и со секоја следна книга толку добро се развиваат, што е за голема пофалба.

Книгава е навистина како ролеркостер, нè вози од почеток до крај. Напнат, возбудлив трилер што те става во исчекување што следно ќе се случи, особено со Марко и како тој со текот на изминувањето на приказната станува еден вид херој во книгата.

Од мене најголема препорака за сите љубители на добар трилер, нема да се покаете.

Исто така, по објавувањето на книгата, доделени се средства за школување на децата на Баките и Пигмејците што е за длабок наклон.

 

Пишува: Перица Илиевски