Рецензија од читател: Обраќање до Филиз од нашето време

 

 

Еден малку поинаков осврт на книга од мене…

Да се приклучиме на кампањата и вака.

Книга што минатата ноќ ме остави без сон. Не зашто е голема, баш е мала, книжуле што се чита за два часа, ама по содржина е книгиште!

Содржина што ме потресе. Содржина што ме инспирира за утринската објава со моите синчиња. Јас, читателка, но пред сѐ мајка, мајка на синови, мајка на ќерка!

Филиз е само девојче кога осознава каква е реалноста и судбината на анадолската жена. – „Во нашата долина живеат стотици модри жени. Има светломодри, како мајка му на Некла, и темномодри, како мајка му на Фидан, има модроцрвени и модроцрни жени. Има жени што своите модрини ги носат околу вратот како обрачи во вдлабнатината под грлото како медалјон, на некои модрините им се на рацете, како алки околу зглобовите од дланките или стапалата.“ – Модриот накит, трагите оставени на женските тела, нанесени од мажите околу нив – нивните татковци, нивните сопрузи.

Од моментот кога се вљубува во Јунус, Филиз сонува само за едно нешто – нов живот со саканиот, поинаков од досегашниот, подалеку од сите, во кој ќе носи фармерки. Да, фармерки!

И навистина, почнува новиот живот на Филиз со саканиот, поинаков од досегашниот, подалеку од сите. Но оние фармерки за кои сонуваше… ќе ги облече ли некогаш?

Филиз, девојче што преку ноќ станува жена, наскоро и мајка на три деца, секогаш богато накитена со модар накит, скриена под својата бурка, носејќи го товарот на своето бреме – никогаш не престана да сонува за фармерки.

Ќе ги облече ли некогаш?

Мало книжуле, се чита за два часа.

Не се заборава никогаш!

Филиз – таа можеби е твојата пријателка, сосетка, роднина, колешка, братучетка, сестра, мајка…

Можеби си ти.

Можеби сум јас.

Филиз од моето време – Прозбори! Побарај помош! Облечи фармерки!

 

Пишува: Марина Кљаиќ

Фото: Марина Кљаиќ