Рецензија од прв читател: Јована за „Цик-цак, ку-ку“ од Жан Илиески

 

 

Зборовите манипулираат со мислата, мислата со свеста.Тоа мајсторски го прави авторот Жан Илиески во своето дело „ЦИК-ЦАК КУ-КУ“. Илиески ни го доловува светот на авторот за време на пишување на некоја книга, светот што го опкружува во тој момент и светот што тој сака да ни го долови како читатели.

Пилар се појавува како прв  лик која ги тера своите родители да го набљудуваат движењето на туристите која таа го опишува како цик-цак појава. Ова дело е угорница и удолница кога станува збор за мислите на авторот и неговите чувства кои го следат низ целата негова игра на патувања. Неговите лудила ги споредува со делото на  Гогољ  „Записите на еден лудак“ наговестувајќи ги случувањата што ќе следуваат во неговата глава, главата на еден лудак. Циклично ни ги доловува настаните и на неговото минато и сегашност. Фрагментарно раскажувајќи ни го секој настан од одењето на плажа, до знаменитоситите на Тенерифе, историјата на Германците, неговото работно искуство итн.

„Тешко ми е да поверувам дека некој ги нацртал тие замено испреплетени листови, мали стелбенца, и на врвовите тие круни, тие мали цветчиња, цврсти и млади.“(стр. 56)
Ова покажува дека описите во самото дело се психолошко-пејсажно третирани и влијаат на психата на самиот автор и на сите околу него. Хибридноста како една од постмодернистичките постапки тука е најприсутна посебно кога станува збор за кршење на границите меѓу реалното и фиктивното.

Наративната техника се менува што го збунува читателот и замислува за прашањето колку автори всушност ја пишуваат приказната? Дали е само една приказна, нарација која е едноставно фрагментирана на една личност? Во процесот на создавањето на неговото дело авторот чита и други дела, споделувајќи и цитати од Библијата. Оваа постапка на вклучување и поисоветување на други дела и автори, соодвествува со интертекстуалноста како важен елемент во постмодернизмот. Романот комуницира и се поисоветува со цитати, мисли од други романи и дела. Почнувајќи од Херман Хесе, Толстој, Мопасан. Не е затворена форма на пишан текст. Илиески не ја губи тука оригиналноста, туку го прави неговото дело да биде уште повеќе енигматично натерувајќи го читателот да се замисли што го прави човекот човек.
Која е целта на неговиот живот и смрт? Постојано е меѓу таа нишка на спознавање на смртта, нејзиното оддалечување и приближување кон човекот.
„Човекот не може да живее само од храна, потребна му е и уметност.“

Човекот е центарот на светот во оваа глобално село, кое е раскажано низ овие страници. Човекот е центарот на сите случувања, но тој зависи и од останатите фактори кои го опкружуваат во тој момент. Во еден дел од книгата посебно внимание се свртува на тоа каква треба да биде околината за да може да ја добие авторот својата аура за пишување роман на свое сопствено дело. Секоја причина си има своја последица и меѓусебно влијание како животот на смртта и смртта на животот. Ова дело прави цик-цак со патувачкиот дух на авторот, а ку-ку со неговите мисли и желби.

Пишува: Јована Давиткова