Анде Јанков: Единствено трилерот ја нуди шансата да ги измамиш читателите
На современата македонска книжевна сцена те препознаваат како еден од ретките автори на трилери. Кој е предизвикот да се пишува овој жанр, кој генерално не е толку популарен кај домашните автори, и ќе прочитаме ли некогаш нешто поинакво од тебе?
Иако важи за комерцијално можеби најпопуларен книжевен жанр, она што ме привлече да творам во овој жанр е една карактеристика што ретко се среќава во другите литературни жанрови: можноста читателот да се стави во улога на истражувач во приказната и играта што последователно неминовно следува меѓу авторот и самиот читател. Единствено трилерот ја нуди онаа шанса на некој начин да „ги измамиш“ читателите, трик што често знае да биде меч со две острици затоа што секогаш ќе има читатели што ќе успеат да го предвидат убиецот или пак самиот крај на делото. Засега, немам намера да бегам во друг книжевен жанр, најмногу поради тоа што сум заинтересиран за проширување на границите на трилер-жанрот, вметнувајќи доста драмски елементи, кои служат за додатно популаризирање на моите наслови пред нашата публика и кои би предизвикале и други автори да творат во трилер-водите.
На кој момент од својата писателска кариера си најмногу горд?
Иако мојата кариера е сѐ уште во својот зачеток, ако треба да одберам некој момент, тоа би било излегувањето на мојата прва книга пред четири години. Секогаш е добро кога еден нов автор ќе биде пријатно прифатен со своето дебитантско дело од страна на читателите.
Имаше ли некои пречки со кои се соочи додека ја пишуваше „Виенски гамбит“ со оглед на тоа дека станува збор за приказна за која е потребно големо истражување за веродостојно да се состави?
Секако дека да. Сепак, оваа книга е прво мое дело во кое централна тема е убиство, па неминовно беше првично истражување на целата постапка околу истражните процедури што би следувале, а секако дополнителен проблем беше тоа што дејството беше сместено надвор од нашата земја.
Кога да го очекуваме продолжението на „Виенски гамбит“ и за каков наслов се одлучи овој пат, дефинирано ли е како ќе се вика?
Вториот дел од серијалот за Виктор Николов (серијал што сѐ уште нема официјален наслов, иако сум во завршна фаза на негово дефинирање) треба да излезе на почетокот на следната година. Како еден мал подарок за моите читатели, ќе им откријам дека насловот на ова дело гласи: Сигурен ризик.
Кои автори ти се репер и инспирација? Станува збор за некои од најпознатите мајстори на трилерот или сепак она што го читаш се разликува од она што го пишуваш?
Низ годините сум читал секакви автори, и домашни и странски. Сепак, најмногу инспирација најдов кај современите нордиски писатели на крими-литература, на тој начин претпоставувам и несвесно одбирајќи да творам на сличен начин и во истиот тој книжевен правец.
Колку сетингот во кој се сместува дејството во твоите романи е важен за приказната? Дали специфично одбраните локации (Крит, Виена) влијаат во некој аспект врз самата приказна?
Местото на дејството е од клучен аспект за тоа како би се одвивала некоја приказна. Особено кога се работи за приказни од овој тип, каде што самата истражна постапка би била различна на различни места. Сместувањето на дејството во странски и егзотични места помага при самата привлечност на книгата. Но, за мене, одговорноста е многу поголема кога се пишува за ситуации и ликови од нашето поднебје. Затоа, по првите два наслови, во кои главна улога имаа ликови што потекнуваа од наши простори, но приказните беа сместени во странство, од третата книга па натаму, намерата е поголем дел од дејството да биде сместен во Македонија. На тој начин, сметам дека подобро би можел да ја доловам општествената реалност во која моментално живееме, што е и крајна цел на секоја уметност, вклучително и на книжевноста како дел од неа.
