Кратки осврти од клубот на читатели за „Книга“ од Жозе Луиш Пејшото

 

Ивана А. Спасовска

 

 

Дали си го имал чувството за некоја книга дека ти е чудна, дека нешто не штима, дека можеби треба да станеш и да ја оставиш, дека ако ова или она беше само малку поразлично можеби ќе ја разбереше? Ок, ако ова чудо беше постмодернизам тогаш ова ни беше прв дејт. И како секој прв дејт, на прва се е чудно и не е ништо уаааау, но одеднаш потоа се случува нешто и има еден “клик” гласен колку Арктик Манкис под огномет на Олд Трафорд … И заглавен си! И се што посакуваш е само подолго да трае, да е уште почудно и да има уште повеќе мистерија. Ако секој ден учам по нешто ново, денес ќе научам како се брише категорија DNF на Goodreads. Што ќе ми е таа полица. Човек стварно не знае на кој агол го чека возбудата, а малку се тоа нешта на светот што се мерат со чувството кога ќе кликнеш READ на Goodreads.

 

Перица Илиевски

 

 

„Книга“ од Жозе Луиш Пејшото е длабоко трогателна приказна за семејството, сеќавањето и потрагата по подобар живот. Кога Илидио ќе биде напуштен од својата мајка која му остава само една книга, тој останува да живее со Жозуе. Со текот на годините се вљубува во убавата Аделајд и кога таа наеднаш ќе замине во Франција, тој тргнува во потрага по неа.
Пишувањето на Пејшото е полно со емоции, приказната се движи напред-назад во времето, покажувајќи ни погледи на минатото и сегашноста на ликовите. Она што е посебно во оваа книга е како ја доловува суштината на тоа што значи да се припаѓа на место и семејство. Се работи за врските што ги имаме со нашите корени, без разлика колку далеку одиме. Ликовите се добро развиени и се чувствуваат многу реално, секој со свои борби и соништа.
„Книга“ не е само приказна за патувањето на еден човек, „Книга“ е универзална приказна за човечката издржливост и надеж. Книга што останува со нас, не тера да размислуваме за нашите сопствени врски со нашето минато и луѓето во нашиот живот. Прекрасна книга за секој што ужива во приказните за големите животни прашања и врските што нè поврзуваат заедно.

 

Ана Петревска

 

 

Кога насловот на една книга е “Книга”, тогаш тоа е сериозен чекор, авторски потег во кој не се дозволени грешки и предизвик кој мора да се оправда.
Ова е втора книга што ја читам од Пејшото и можам да кажам дека е еден од подобрите современи португалски автори, со специфични приказни и едноставен, но многу моќен стил на раскажување.
“Книга” е сместена во едно мало португалско место, во педесетите години од минатиот век, време кога владее диктатура, време кога условите за живот се сведени на преживување и кога единствениот излез е емигрирање.
Една мајка го остава својот мал син, му дава една книга и заминува.
Примамлив почеток!
Книгава се состои од два дела, две различни приказни како по содржина, така и по стилот на пишување.
Ова е една прекрасна емотивна приказна за животните страдања на малото момче Илидио, за неговата борба, пожртвуваност и големата љубов кон неговата Аделајд.
Книгава е лесно читлива, што би рекле “се чита во еден здив”, но јас би ви препорачала да ја читате полека и со повеќе внимание, бидејќи треба да најдете одговор на прашањето : “Што симболизира книгата во приказнава?”
Моја препорака и се надевам ќе уживате.

 

Билјана Димовски

 

 

Книгата со најубава корица е за една Книга. Единствениот спомен, наследство на напуштениот Илидио од неговата мајка. И дете без мајка еве очигледно може сосема нормално да порасне, да се вљуби и одљуби, да се отселува и враќа. Ама со вистинската Книга со себе. Интересен роман, извртен околу книгата како змија што се врти околу себе. Личи на она кога сонуваш во сон, во кој сонуваш 🙂 Ова е Книга за Книгата за Книга.

 

Ивана Божиновска

 

 

Уште кога слушнав за насловот, знаев дека морам да ја читам. А тек па кога ја видов корицата… Иако можев да ја проголтам во еден здив, заради тоа што е лесно читлива, ја читав полека, ја читав внимателно. Илидио заслужува внимание. Илидио е момче коешто на најсуров начин го остава неговата мајка. Му дава само една книга и куфер, го остава кај селската чешма, вика чекај ме тука, ќе се вратам. И секако дека не се враќа. А Илидио умен, воспитан ја чека, додека сирото дете не сфати дека мајка нема да се врати по него. Жозуе, пријателот на мајката на Илидио ќе налета на момчето, ќе го земе. Низ годините ќе станат татко и син или нешто најблиску до тоа. Во селото кадешто живее Илидио ќе ја запознае љубовта на својот живот, Аделаид, на која ќе и го подари најголемото богатство кое го поседува. Книгата. Што ќе се случи со книгата, препорачувам да прочитате.