Кратки осврти од клубот на читатели за „Америка“ од Жарко Кујунџиски

 

Ана Петревска

 

Америка, голем збор нели? Збор кој асоцира на големина, на моќ, на сила, но….?! Во книгава Америка е впрочем лик со сосема спротивни карактеристики од оние кои ги набројав погоре. Италијанец, човек што никогаш не го напуштил родното градче Тинтинио, простодушен, љубопитен лик, невенчан сопруг на Мајра, потатко на Венеција и Катанија, татко на Рома, љубител на риболов и човек со душа и ум на дете.
Е токму тој Америка Берти, еден ден се пакува и без никакво објаснување заминува од градчето и остава се зад себе. Исчезнува. Ја остава Мајра сама со своите ќерки, да се бори низ животот храбро, цврсто и одлучно. Кој и што го натера Америка на ваков чекор? Што ли се крие во свеста на овој човек? Чудни ликови со уште почудни навики, постапки и размислувања, така вешто вклопени во целата оваа приказна. Приказна за љубовта, истрајноста, верноста, пријателството. Преку еден поинаков стил на пишување, разиграност со зборовите и мајсторски вметнати метафори, Жарко ни нуди еден прекрасен роман. Роман кој ќе ве натера одново и одново да ги замислувате можните сценарија, да итате низ страниците надевајќи се дека…..е тоа го оставам на вас драги читатели.
Велат: ” Разликата помеѓу генијалноста и глупоста е во тоа што генијалноста има граница!”, а каков е крајот на книгата и дали Америка ќе го сместите во генијалците или глупавите, или можеби во некој трет ранг….тоа е оставено на вас.
Препорачувам!!!

 

Билјана Димовски

 

 

Може звучи како клише кога ќе кажеме дека писателот слика, ама овде Жарко Кујунџиски навистина слика! Со остри, кратки, недовршени потези врз тастатурата, ја слика зафрленоста на малото Тинтинио, местенце во Италија. И такво мало и зафрлено, местенцето живее свој живот. Неговите жители, посебно оние на пансионот “Соби Берти” се мали, прости луѓе, ама секој од нив е насликан со прецизни потези како посебен микрокосмос. Секој со својот почеток, со своите стремежи, со патот кон себеспознавањето, со својата судбина. Секој приказна за себе, сите заедно врзани во една единствена приказна. Е приказната не можам да ви ја раскажам, зашто секој треба да ја прочита за себе. Оти е напишана така, секој што ја чита, да ја чита како друга приказна. Звучи заплеткано, ама ич не е 🙂 Ако ја прочитате Америка, ќе ме сфатите јасно:) И стварно не знам дали повеќе ме воодушеви самата приказна или стилот со кој авторот ја насликал.

 

Перица Илиевски

 

 

Америка не е континент, Америка е тој… Чудно човече, уникатно, живее во Италија, има чудни навики… Но зошто еден ден решава да оди без да каже никому ништо и какви се тие писма што ги добива и што има во нив?
Секој од ликовите, особено Америка се толку многу добро разработени, што може да влезете во нивниот свет и да се соживеете со нив. А приказната искрено ме изненади позитивно и премногу ми се допадна, особено крајот не го очекував воопшто.
Препорака за книга од Македонски автор.