Рецензија: Надежда за „Натриум хлорид“ од Јуси Адлер-Олсен
Еден од моите омилени серијали СЕКТОРОТ Q (сектор за нерешени случаи), кој е оформен за да му најдат работно место на детективот Карл Морк, кој се враќа на работа по подолго отсуство, поради престрелка во која едниот од неговите колеги останува парализиран, а другиот е убиен. На почетокот Карл е единствен вработен заедно со сирискиот имигрант Асад, како чувар, но се покажува како талентиран и надарен детектив.
По низа успешно решени случаи тимот продолжува со работа. Секоја книга е посебен случај со кој одлично се справуваат. Паралелно личните приказни на сите вработени во тимот се развиваат.
Многу интересен почеток на книгата е прологот кој почнува во 1982 – во паркот пред универитетот удира молња и 6 студенти се мртви, а една студентка која стоела до нив, останала жива.
Романот започнува кога шефот на Карл, Маркус Јакобсен бара од Сектор Q да истражи прилично стар случај, поточно од 1988 година, во кој учествувал во истрагата, наводно несреќа, дошло до експлозија во работилница за автомобили, во која загинале неколку луѓе. а исто така умрело и едно дете, а неговата мајка штотуку извршила самоубиство на својот 60-ти роденден.
Но кога го прегледуваат извештајот сфаќаат дека на местото на злосторството имало мало купче кујнска сол.
Карл и неговиот тим почнуваат да истражуваат и се појавуваат уште неколку случаи каде што има купче сол. Сите овие случаи поминале како несреќи или самоубиства и се случуваат во текот на последните три децении, на секои две години. Тогаш сфаќаат дека си имаат работа со безмилосен и суров сериски убиец.
Заплетот на оваа застрашувачка приказна е многу добар и создава зависност. Различни групи на ликови кои подоцна се поврзуваат. Ликови со многу психолошко оптоварување и со многу моќни особини на личноста. Секој лик оживува преку личниот и професионален живот.
Интересно е дека дејството се одвива во декември 2020 година, среде пандемија, каде верно се претставени ограничувањата и последиците што произлегоа – заклучувања, барања за маски, карантин – но злосторствата сè уште се случуваат. Пустошењата на пандемијата го зголемуваат чувството дека сè е малку нарушено и дополнително им прави застој во работата.
Паралелно со случајот на кој работат се водат и внатрешни истраги, кои сè повеќе го оптоваруваат Карл – Се развива една приказна со брзо темпо. Од една страна речиси очајниот лов по серискиот убиец – од друга страна јамката што се стега околу вратот на Карл, сериозен проблем од минатото (почетната катастрофа што довело до убиство на еден од неговите партнери, а друг целосно парализиран). Ова бара тимот да биде креативен за да го избегне апсењето на Карл додека се обидуваат да ја спречат смртта на следната жртва.
Личните приказни на ликовите продолжуваат да се развиваат..
Карл се преселил кај психологот Мона и заедно имаат ќерка. Семејството на Асад се преселило кај него по години разделување. Ова претставува некои предизвици за Асад во однос на неговата работа во Сектор Q како и проблемите со добивањето азил за неговото семејство. Роуз се враќа како личност што ја запознавме во првите томови. Ликот на Гордон е ставен тука во прв план со голема лична, морална и физичка болка во екстремна ситуација која го води до длабока лична еволуција.
Духовитите дијлози помеѓу тимот и извртувачкиот заплет го прави овој роман фантастичен. Иако може да се чита самостојно, сепак мое мислење е дека треба да се прочита почетокот од животот на ликовите од Сектор Q.
Подзаплетот за Карл е оставен нерешен, што значи дека ќе мораме да ја почекаме последната книга од серијалот за да видиме како ќе заврши.
Со нетрпение ќе ја очекувам. А на сите топло има ги препорачувам како „Натриум хлорид“, така и сите останати книги за Сектор Q.
Пишува: Надежда Спасовска
