Рецензија од прв читател: Александар за „Куклата” од Ирса Сигурдардотир
Ретки се оние автори кои покрај што само умеат да пишуваат, поседуваат и огромен талент во жанрот во кој творат и знаат да остават свој личен печат со секоја своја книга. Токму една од нив е исландската крими кралица, Ирса Сигурдардотир, која и во оваа, петта книга од серијалот за „Детската куќа”, напросто блеска и воодушевува со својата беспрекорна тмурна нарација и морничава креативност.
„Куклата” започнува мошне интересно и уште од првите страници авторката успева да ве заинтригира и да ве навлече на приказната. Кога Диса и нејзината единаесетгодишна ќерка Роса одат на риболов со мало бротче, ништо не навестува за трагедијата што ги очекува потоа. Наместо риба, успеваат да фатат само една стара скршена кукла која се заплеткува во мрежата. Куклата изгледа застрашувачки со оглед на тоа дека долги години била во океанот. Мајката сака да ја фрли куклата назад во водата, но Роса инсистира да ја задржи. Вечерта Диса објавува слика од куклата на социјалните мрежи и со тоа си ја потпишува смртната пресуда. Следното утро Роса го пронаоѓа телото на својата мајка, а куклата магично исчезнува од нивниот дом.
Пет години подоцна, детективот Хулдар и Фреја, психологот од „Детската куќа”, заедно работат на два комплексни случаи: остатоци од скелет коишто се пронајдени на приближно истото место каде што беше уловена куклата и можна сексуална злоупотреба на проблематични тинејџери во дом за сираци. Истрагата упатува на тоа дека овие два случаи се поврзани на неверојатен начин, а згора на тоа нивна заедничка нишка е и еден клучен сведок – изчезнатата Роса, девојчето кое сите овие години тврди дека куклата е проколната и всушност онаа која навистина ја убила мајка ѝ.
Повеќе ништо не би сакал да ви откријам, ќе оставам на вас што е можно поскоро да ја прочитате оваа возбудлива и мошне умесно заплеткана приказна.
И како читател и како автор, имав длабоко чувство дека Ирса како вистински пајак успеала да исплете цврста пајажина меѓу сите автентични комплексни ликови и настани. Пајажина во која тешко дека нема да се фатите, а мистеријата околу самата кукла ѝ дава еден посебен зачин на книгата која со сигурност долго ќе ја паметите. „Куклата” е буквално луксуз за душата на сите љубители на трилерите, но и генерално за сите читатели кои се желни за одлично книжевно парче полно со неизвесност до последната реченица. Моја најискрена и најтопла препорака!
За крај би сакал да напоменам дека иако книгата се води како петта во серијалот, без никаков проблем може да се чита одделно и сосема независно од претходните четири книги. Голема благодарност и до издавачката куќа „Антолог” којашто ми ја укажа својата несебична доверба за да бидам прв читател на ова брилијантно остварување на една од моите најомилени авторки.
Пишува: Александар Николовски
