Рецензија од прв читател: Марина за „Тајни“ од Јордан Коцевски
Ги запознав Златко и Розе во „Тегли“. Два прекрасни лика кои не можев, а да не ги засакам. Златко е тип кој цел живот се бави со нелегални работи, а во душа е толку чесен и мил. Вистински модерен Робин Худ. А Розе толку многу пропатила во животот, и пак наоѓа сила да ужива во животот.
Додека во „Тегли“ и Златко и Розе се бореа со сериски убијци и пореметени умови, во „Тајни“ добија малку време да уживаат заедно во животот и љубовта. Но старите навики тешко се искоренуваат, па Златко е пресреќен што може да му помогне на својот пријател, полицискиот инспектор Саше, во решавање на случајот со провала во стан. И ова „динамично дуо“ влегува во такви сплетки, што на моменти се мислите дали гледате сцена од „Том и Џери“ или ги имате пред себе полицаецот Добромир и Тошо мачорот.
П.С. умрев од смеење.
И додека „динамичното дуо“ го бара крадецот, Розе се обидува да ѝ помогне на една жена, жртва на семејно насилство. Но некојпат, добрината може да ти се удри од глава и да го извлечеш подебелиот крај.
Во овој роман го запознаваме малку подобро и полицискиот инспектор Саше, посериозната половина од тандемот. И дознаваме малку повеќе за неговото семејство, за неговото детство, за неговото минато.
И дознаваме многу за тајните, за нештата што се обидуваме да ги заборавиме, за нештата од кои се срамиме, а сепак некако наоѓаат начин да испливаат на површината и да нè плеснат в лице со сета сила. И за тоа колку значат вистинските пријателства, кои и не треба да бидат баш многу на број, но онака баш вистински.
Уште кога ја читав „Тегли“, реков дека оваа книга плаче за филм. Сега велам, овој серијал плаче за филм. И ќе ве насмее, и ќе ве растажи, и ќе ве исплаши, и ќе ве разнежни. Сè во едно!
И она што особено ми се допаѓа е што ликовите се Златко, Розе, Саше, Миле. И живеат во Охрид, Скопје, и така натаму. Локални , наши луѓе со македонски имиња, кои живеат тука во Македонија, а не некаде во Тунгузија, на пуст остров (немаме море), или во странство. Ликовите се домашни, местата се домашни, и навистина имам чувство додека читам дека читам нешто наше, а светско.
Најтопла препорака од мене, ако сте љубители на хумор, акција, сериски убијци, па дури и ако не сте! И не мора да сте ја читале „Тегли“. А може и да ја прочитате. Вреди за сите пари!
Пишува: Марина Стевковска
