Јуси Адлер-Олсен одлучи дека е време да сподели две работи што досега ги чувал за себе

 

ДЕЛ 1

 

Во ноември 2023-та, авторот го издаде последниото продолжение од крими-серијалот „Секторот Q“.

Два месеци подоцна тој се соочил со вест којашто го одложува неговото пензионирање, иако тој радосно го чекал.

Авторот е сериозно болен. Ова тој го доживеал како пораз.

Во март годинава, „Секторот Q“ доживува препородување.

Само што овој пат не е Јуси оној којшто го пишува единаесеттото продолжение.

Неколку пати низ неговото детство, неговиот татко кој бил доктор, го мерел IQ-коефициентот на својот син.

Му било многу чудно како неговиот син може да седне крај пијаното и да почне да свири, следејќи ги нотите напишани на петолинието. И тоа што момчето почнало да чита многу рано. Тој исто така бил зачуден од начинот на кој Јуси може да разговара со возрасните. 

„Отсекогаш сум ја имал оваа алатка“, вели Јуси Адлер-Олсен, тапкајќи се нежно со два прста по својата глава.

„Секогаш си тераше во сопствена брзина во секоја ситуација. Татко ми беше малку загрижен за мене, бидејќи и тој беше многу надарен. И со тоа тој се чувствуваше етикетиран.“

Како зрел младич, Јуси Адлер-Олсен конечно нашол работа која можела да ја искористи целата неговата сеопсежна надареност. Всушност, тој станал автор и на 57-годишна возраст се пробил со серијалот „Секторот Q“, каде што детективот Карл Морк работи во подрумот на полицискиот штаб заедно со неговиот асистент Асад, шегобиецот кој постојано кажува шеги за камили.

Тоа беше среќа, вели тој.

 „Многупати во мојот живот се чувствував налик на поле со зелки. Не арогантно, но нешто блиску до тоа. Без намера да бидам таков. Некако секогаш бев четири реченици понапред“, вели тој.

Тоа е причината зошто Јуси Адлер-Олсен многу често ги довршува речениците на другите луѓе.

„Навистина се трудам да не го правам тоа.“

Неговите кафеави очи го кренаа погледот од фотелјата спроти мене и се сретнаа со моите. Ми се насмевна.

„Стана полесно последнава година“, вели тој.

„Многу нешта ми се случија, во тој поглед.“

 

Беше засрамувачки.

Цела година беше тивко во светот на Јуси. Без потпишувања. Без патувања до издавачи и странски саеми. Без интервјуа.

 

За првпат во 16 години, никој не беше способен да извади збор од Јуси Адлер-Олсен, којшто има поминато декада и пол пишувајќи, зборувајќи и патувајќи како амбасадор за своето животно дело, криминалистичкиот серијал „Секторот Q“.

Во ноември 2023-та, последните 540 страници од продолжението „Зад решетки“ беа издадени. Мало парче од данската историја беше веројатно завршено засекогаш. Откако продаде околу 30 милиони книги на 42 различни јазици, Јуси Адлер-Олсен одамна веќе беше непристојно богат.

Два месеца подоцна, во јануари 2024 година, тој ги откажа сите свои појавувања.

На почетокот на февруари, тој бил поканет во Шкотска, да присуствува на снимањето на англиската адаптација на првиот дел од серијалот, којшто е закажан да се екранизира како ТВ-серија на „Нетфликс“ годинава. Но ни тоа патување не се случило.

Пет пршлени од ’рбетот на авторот се пропаднати. Сега тие се исполнети со цемент за да му помогнат на авторот да застане на нозе.

„Беше засрамувачки“, вели Јуси Адлер-Олсен.

Дента пред да замине на планираното патување во Единбург, тој бил хоспитализиран во болницата „Херлев“.

Кога докторите откриле што е проблемот, тој бил префрлен во „Ригсхоспиталет“ болницата, којашто има специјализиран оддел каде се третира рак на коскената срж.

Тука тој бил хоспитализиран скоро шест месеци, дискретно под името Карл Олсен, само за да може да биде оставен на мир со својата огромна болка и со порака дека не постои нешто такво како „сѐ е трипати подобро“ кога станува збор за болест како рак.

Во овој период било полесно за Јуси да се воздржи кога станува збор за завршување на речениците на другите луѓе.

„Третманите беа интензивни и тоа делуваше на мојот мозок. Тоа си мислев: Сега знам како изгледа обичен мисловен процес. Затоа што мојот мозок секогаш работеше со полна брзина.“

Се чувствувавте како да имате пристап до нешто, до кое многу луѓе немаат?

„Да, апсолутно.“

Ова лето, Јуси Адлер-Олсен се вратил во својот дом во Хоршолм, опремен со болнички кревет и инвалидска количка.

„Јас бев како уште еден Харди. Во својата сопствена дневна соба“, вели тој, правејќи референца со поранешниот партнер на протагонистот Карл Морк од неговите книги, којшто е повреден при една полициска операција и парализиран од вратот надолу.

 

За момент е тишина. Рацете се одмораат како шепи од лав на потпирачите.

„Тоа е иронијата на судбината“, додава тој.

Јуси Адлер-Олсен ги поминал последните шест месеци на рехабилитација. Трудејќи се да крене барем 10, од оние 20 килограми кои ги изгубил поради својата болест.

Веројатно никогаш нема да ги врати тие седум сантиметри кои ги изгубил од својата висина. Но пет од неговите ’рбетни пршлени се исполнети со цемент, и тоа му помогнало да се врати на нозе.

„Добар тајминг, зарем не мислиш така?“ прашува тој.

„Пишувам серијал од десет книги, ја предавам последната во ноември и во јануари дознавам дека сум болен. Можам да ти кажам дека имавме многу испланирано за мојата пензија. Одлични нешта“, додава тој.

„Но сега, има многу нешта кои не ги правиме.“

Јуси сѐ уште прима морфиум, неколку пати на ден. И сѐ уште прима хемотерапија.

Сега тој навистина има голема желба да стане обичен човек.

„Не стариот Јуси“, вели тој.

„Но како што се останатите луѓе. Пешачат, размислуваат, опуштени се.“

„Тоа би било фантастично“, додава тој.

„Но тоа нема да се случи.“

 

*Интервјуто со Јуси Адлер-Олсен е направено за весникот „Политикен“, од страна на новинарката Лоте Торсен во февруари, 2025. Инетрвјуто е пренесено во својата оригинална форма и се направени минимални, минорни промени кои соодвествуваат на преводот.