Рецензија од читател: Кон „Вечно туѓа“ од Стефан Хертманс

 

 

Руан, северна Франција, годината е 1070. Во едно богато и благородничко семејство се раѓа Вигдис Аделаис, ќерка на потомок на викиншките воини.

Расте и живее во добро и финансиски здраво семејство. Учи, се образова и се воспитува на начин што е вообичаен за девојчињата од тоа време.

Поминувајќи со својата дадилка низ еврејската улица, го здогледува младиот учител Давид Тодрос, син на познатиот и угледен рабин од Нарбона. Од една насмевка, од една мала наивна насмевка, се јавува страсна искра од која ќе настанат сите понатамошни нејзини неволји.

За да се спречи срамот во домот, по казна е испратена во манастир. Таму Вигдис носи одлука што ќе ја чини не само нејзиниот живот туку и животот на оние што подоцна ќе ги роди. Ќе избега и засекогаш ќе стане „прозелитка“, назив што Евреите го користеле за сите пагани што ќе преминеле во еврејската религија.

Кога нејзиниот татко дознава за бегството, испраќа војничка потера по нив, ќерката да му ја вратат жива, за да може да ѝ пресуди.

Младите љубовници, сега маж и жена, бегаат на југот на Франција и привремено го наоѓаат мирот во едно мало изолирано планинско село, мислејќи дека се далеку од витезите, кои, поттикнати од богатата награда што следува, како кучиња ќе се пуштат по нивна потрага.

За да биде несреќата уште поголема, новоизбраниот папа Урбан, желен за одмазда, ги повикува сите христијански војници на крстоносна војна. Да го ослободат Ерусалим од сараценските Арапи, кои го испоганиле Христовиот гроб, и од гнасните Евреи, на кои и по 1000 години не им се заборавило злото од предавството на Христос, притоа ветувајќи им на ослободувачите простување на долговите и гревовите од Тој на небото.

Дали Вигдис, сега веќе нововерката Сара Хамутал Тодрос, ако знаела во какво прогонство ќе живее до крајот на својот живот, ако знаела дека толку скапо ќе ја плати својата љубов, ако знаела дека ќе ја прогласат за еретик, опседната од ѓаволот и еднаква со вештерките, дали ќе ја поминеше еврејската улица?!

Раскажувајќи од денешна перспектива, авторот прави вистинска и раскошна анализа и описи на настаните и случувањата во средниот век, особено на положбата и животот на Евреите, на таа силна заедница што, како и денес, опстојува благодарение на еден чудесен ген, кој за жал ние го немаме, а кој се темели врз неверојатната љубов и безрезервната поддршка што си ја даваат едни на други, каде и да се во светот. ❤️

 

Знам дека и денес постои љубов меѓу различните, не е толку веќе реткост, ама страдањето на кое се изложиле оние што биле тука илјадници години пред нас ѝ и дава величина на вонземска љубов. 🙂

 

Тања Петковска