Рецензија од прв читател: Христина за „Криво рало“ од Итамар Виеира Јуниор

 

 

Колку една книга може да ни ги пренесе обичаите на еден народ? Колку една приказна може да нè поврзе со страдањата на робовите што се ослободени пред стотина години? Колку вербата за подобро утре може да нè води низ животот? Колку маките и страдањата за преживување лишени од секоја убавина и добрина на животот прават пат за добивање на свои права?

„Криво рало“ е приказна што нè учи како да го кренеме својот глас, како да повикаме за слобода над сопствениот живот, својот дом, кој при најмал дожд ја топи калта од која е изграден. Приказна што нè учи како да зборуваме во име на другиот. Како да ги побараме своите права, гласно, макар и по цена на животот.

   Суптилно и ненаметливо, јасно и прецизно, раскажуваќи за еден народ и неговите страдања низ животот. Животот во хациендите на Бразил и угнетуваниот народ, кој се наоѓа на маргините на општеството, кој макотрпно и деноноќно работи за богатите господари кои во својот живот не ја извалкале раката со кал, не се наведнале и испотиле на жешкото сонце, не му отрпнале рацете и нозете од болка.

Приказната напоредно е раскажана од две сестри, Бибијана и Белонисија, и како детската наивност и љубопитност ќе им остави трага и ќе ги обележи за целиот нивен живот. Колку фасцинираноста од непознатото и дотогаш невиденото, забранетото ќе поврзе двете сестри? Приказна која ни ја докажува сестрината љубов и поврзаност, вербата и љубовта една кон друга. Како со текот на животот и годините едната учи да зборува за другата, учи да ѝ ги чита мислите и решава да биде нејзиното јас низ животот.

Колку две навидум исти личности се разликуваат, желбата на едната за подобро утре за целиот народ, а другата за помош при обработка на земјата и производството. Едната учена за да се мачи на земјата каде најдува спас од секојдневието, а другата да ги учи другите.

Ова е приказна што ни ја раскажува традицијата на еден народ, нивните риутали, верувања и обичаи. Нè запознава со жаре верата, улогата на курадорот, односно нивниот исцелител или бајач и како вербата во него менува животи. Сето тоа прикажано на мошне сликовит начин од писателотот.

Но што кога животот ќе ги испрати Бибијана и Белонисија на различни патишта. Кој тогаш ќе биде гласот на сестрата што при детската радозналост останува нема за целото нејзино постоење? и колку сестрината љубов е силна да ги надмине годините кога не беа една крај друга?

Ова е книга што нема да може да ја оставите од рака, која со секоја наредна страница како го одмотувате клопчето ќе ве води низ хациендата и ќе игра со вашата љубопитност се додека не стигнете до крајот.

 

 

 

 

 

 

 

 

Пишува: Христина Петкоска