Рецензија од прв читател: Надежда за „Карпа на бесилките“ од Ирса Сигурдардотир

 

 

Брутално убиство. Смртоносна одмазда и дете што го држи клучот до тајните на минатото.

Во околината на Рејкјавик има една карпа, на не многу пристапно место, која настанала од вулкан. Многу одамна тука се вршеле погубувања, а сега е туристичка атракција.

Едно утро полицијата наоѓа обесен човек. Како што се обидуваат да го симнат, мислејќи дека е самоубиство, забележуваат клинец закован во неговите гради. Веќе е јасно дека не се работи за самоубиство.

Во исто време Фреја, психологинка во Детската куќа, која работи со трауматизирани и злоупотребувани деца, ја испраќаат во еден стан каде што е пронајдено четиригодишно дете. Додека Фреја и колегата се обидуваат да дознаат нешто за детето, на врата се појавува полицаецот Хулдар, кој доаѓа во станот на жртвата.

Жртвата е млад, богат инвеститор по име Хелги. Но како се нашло детето во неговиот стан и дали има врска со него? Детето се вика Сиги, а од неговите родители ни трага ни глас. Не си го знае презимето, ниту пак имињата на родителите. Само по надимак ги знае како Сиби и Систа. Дознаваат дека мајка му била бремена, со големо меше, што значи во поодмината бременост. Од цртежите што ги црта се гледа дека бил сведок на нешто ужасно. Го носат да престојува во Детската куќа. Фреја и Хулдар повторно мора да ги здружат силите.

Сега, покрај убиецот на Хелги, полицијата има задача да ги најде и родителите на детето. Откако ќе го најдат домот на детето, забележуваат дека е беспрекорно чист, до невидено совршенство. Сепак, ни трага од нив.

Продолжуваат во потрага по убиецот на Хелги. Тука се неговите тројца пријатели со кои бил последен пат во некој ресторан. Испрашувајќи ги, забележуваат дека нешто кријат. Не се убијци, но имаат голема тајна. Тајната е во еден сајт, каде што се дружеле меѓу себе. Но сега се појавува нешто многу опасно. Видеа што во никој случај не смеат да бидат јавни. А секој од нив тврди дека не ги објавил.

Како и во секој серијал, во фокусот се главните ликови. Убаво е кога си веќе запознаен со ликовите. На полицискиот тим, покрај шефицата Ерла (која продолжува да биде кучка), Хулдар и Гвудлогур, им се приклучува и Лина, млада стажантка, која е многу интелигентна и успешно може да ја истрпи Ерла. Интеракцијата меѓу колегите е многу интересна со сите тензии меѓу нив. Врската меѓу Хулдар и Фреја, која лебди во воздух, и тука се спомнува, но помалку отколку во претходните книги. Можеби има причина што ќе ја откриеме во наредните книги.

Во меѓувреме, и братот на Фреја излегува од затвор и се зближува со својата ќерка. Сега на Фреја, бидејќи живее во станот на братот, јасно ѝ е дека треба да си бара место за живеење. Брат ѝ ѝ нуди стан на пријател, кој го издава, но со услов да чува необичен миленик – питон.

Приказната е многу интересна, со многу неизвесни пресврти. Ликовите се добро осмислени. Тече убаво и лесно.

Ова ми е четврта прочитана книга серијалот „Детската куќа“ на Ирса. Многу ми се допаѓаат темите што се опфатени за децата, кои тераат на длабоко размислување. Во оваа четврта книга приказната се врти околу семејното насилство и експлоатацијата на жените на една скриена социјална мрежа.

Како и во третата книга така и тука Ирса продолжува со современа содржина со новите технологии за кои треба добро да се размисли. Луѓето ги користат компјутерските екрани за да се чуствуваат удобно со новиот начин на размислување и сфаќање за еволуцијата, врските, сексуалноста, политиката и идентитетот. Но употребата на социјалните мрежи прави лажно чувство на сигурност што го ставаме во нашата перципирана анонимност на интернет. Живееме во свет каде што технологијата им дава на насилниците повеќе начини да вознемируваат. Ништо и никогаш не е вистински избришано од виртуелниот простор. Го губиме идентитетот, стануваме робови на сопствениот технолошки напредок. Важно е да бидеме свесни и да направиме сѐ што е можно за да го пријавиме и спречиме кое било злосторство или насилство.

Ги препорачувам книгите од Ирса на сите што уживаат во детективско-криминалистички приказни.

 

Пишува: Надежда Спасовска