Опис
Ристо Маџунков, како некој искусен алхемичар, ги наоѓа врските до атомското јадро на изразот, до неговата суштина, која ослободена претставува чиста енергија што пред нас создава чудесни поетски светови. Тој израз како да „не настанал од зборови, туку од она од што тие настанале“: прасликата на сета емоција и желба за живот, првиот ритам и пулс на зборот, впрочем крвта од која поезијата се раѓа и живее… Тој израз е јазикот на секој поет што има што да каже.
Восхитуваат актуелноста и современоста на поезијата во „Прашинки“. Во неа се препознава духот на времето и таа вибрира со сензибилитетот на читателот. Ристо Маџунков ни укажува колку лесна работа е (за него) да се создадат нови поетски светови; и не само тоа, тој пред сите нас ни открива и како го прави тоа: од истите елементарни честички, од нуклеусите од кои е создаден универзумот – „она од што се создадени зборовите“ („На почетокот беше зборот?“), всушност прашинки, какви што и самите сме оти од прав сме создадени и во прав еден ден ќе се вратиме“.
Трајче Бјадов
