Опис
При обидот да се одговори на низа прашања што ги наметнува поставената тема во трудот, која се аплицира врз примери од собирачкиот опус на Марко Цепенков, Стефан Верковиќ и на „Битови приказни и анегдоти“ во избор и редакција на д-р Кирил Пенушлиски, ова дело има цел да го насочи своето внимание врз структурата и семантиката на реалистичката народна приказна. Kако апликативен материјал се избрани 100 приказни, при што конечната определба се исчитувањето и расчленувањето на текстовите на нивоа и на групи.
Проблемот со класификацијата на фолклорниот прозен материјал о(п)станува како нерешлива загатка, воопшто не обидувајќи се да понуди единствени решенија на национално ниво, макар и да се сосема неупотребливи во интернационални рамки. Класификацијата на македонските прозни жанровски форми во својот развој е обусловена од затекнатите „почетоци“ за подредување на граѓата според туѓи, регионални постапки за класифицирање. Во тоа време, тоа е херојски обид за пробив на македонскиот наратив, а денес претставува дело на дејци чија улога се преиспитува во однос на запишувачката постапка, печатењето и редактирањето на собраниот материјал.
Оттаму и потребата за проучување и ставот дека за фолклорна граѓа од типот на реалистичните народни приказни потребни се не само сеопфатен структурално-семантички пристап, повеќе и различни парадигматски читања на текстот, туку и примена на мултидисциплинарен пристап при аналитичка деконструкција на материјалот.
Во однос на оваа констатација, содржината на овој труд придонесува кон сугестија за дополнителна изработка на еден амбициозен проект, со комплексен и културолошки пристап кон разгледувањето на фолклорниот прозен материјал.
