Рецензија од прв читател: Ана за „Доаѓањето на матадорот“ од Бранко Росиќ

Бранко Росиќ:
” Ако некој и мислел дека нашите несреќи се минливи, овој млад актер ни посочи дека се потекнува од нашиот менталитет и дека работите од историјата се повторуваат и не ни дозволуваат да се поместиме, туку целото општество се наоѓа во состојба на автомобилски тркала што шлајфуваат во кал, и ние од таа кал едноставно не се поместуваме. А таа наша статичност и колотечина се последици на едни па исти работи.”
…..
Сте се запрашале ли барем еднаш во каков свет живееме? Сте ги осетиле ли оние “удари” на неправедност? Дали е се така “изгланцано” како што изгледа, дали е време да ги симнеме ” розовите наочари” и реално да прогледаме? До кој степен  оди човекот само за да постигне одреден успех и да се усреќи?
Токму овие прашања се одлично одговорени во книгата “Доаѓањето на матадорот” од српскиот автор Бранко Росиќ. Преку два лика, преку нивниот хедонистички начин на живот и нивните хазардерски одлуки и размислувања, одлично е прикажан реалниот живот во нашето балканско опкружување, влијанието на системот врз судбината на човекот како индивидуа, но и можност читателот да се препознае во еден од ликовите.

Водејќи не низ романот преку еден одличен стил на пишување ги запознаваме Гавран и Макс, двајца пријатели, едниот адвертајзер, другиот пропаднат актер и во вечна сенка на неговиот  славен татко, двајцата се амбициозни, храбри, одлучни, но сепак незадоволни од нивниот живот. И кога најмалку се надеваат ги добиваат главните улоги во “драмата” наречена “Ризик”. Макс во улога на Расколњиков, а Гавран во улога на водач на револуција придружуван од славната Јованка Орлеанка.  Но, дали овие улоги ќе им го донесат посакуваниот успех, дали нивните каприци ќе бидат задоволени, како ќе се снајдат во Коридата на 21от век кога го имаат незапирливиот бик спроти себе? Што точно претставува бикот и кој е матадорот во книгава, останува да откриете сами.
Одлична, ама одлична книга која со задоволство ќе ја местам во моите топ 3 книги за годинава.  И за крај ќе го цитирам авторот со една мисла која верувам ќе ве натера да ја прочитате книгава но и подлабоко да ги согледувате сите реалности:
“Ние сме единствениот народ кој на Корида навива за бикот!”

 

Пишува: Ана Петревска