Владимир Јанковски: Многу често писателот се раѓа од читателот во него
Автор на фотографија: Сашо Димоски
- Покрај тоа што вашата книга доживеа ново издание, какви други успеси ви има донесено во периодот од првото издание досега?
Не би требало авторот сам да зборува за „успесите“ поврзани со неговата книга. За тоа би требало да зборуваат другите чинители во книжевниот живот – критичари, историчари и теоретичари на книжевноста, читатели, уздавачи итн. Се водам од оваа премиса, така што прашањето за рецепција на одредена книга им ја оставам на другите.
- Како сте задоволни од вашата соработка со „Антолог“ и колку сметате дека соработката со одредена издавачка куќа е важна за успехот на едно дело?
Задоволен сум од соработката со „Антолог“. Соработката со одредена издавачка куќа е многу важна за животот на една книга. Издавачката куќа е таа што го гради мостот меѓу книгата и читателите, го претставува авторот во одреден книжевен контекст, многу често го прави она што не е пристојно тој самиот да го прави.
- Дали моментално пишувате и што ново да очекуваме од вас во блиска (или далечна) иднина?
Работам на нова книга, но таа моментално е само нејасно насетување, желба, план кој многу повеќе затскрива (за мене) отколку што открива. Многу ми е тешко да пишувам/зборувам за новите книги, затоа што отсекогаш сум верувал дека во процесот на пишување секогаш е подобро доколку новата книга живее во вас без да дојде во допир со надворешниот свет. Средбата на ненапишаната книга со реалноста многу често умее да ја банализира идејата за неа, да ја направи обична. Да ја уништи мотивацијата да се допише таа книга. Често мистеријата е нужна за раѓање на новата книга. Затоа се обидувам колку што е можно помалку да зборувам за моите идни книги… Иако добро го разбирам прашањето за идната книга упатено до некој писател, бидејќи и мене многу често ме интересира што следно работи некој писател кој го сакам.
- Дали имате омилен лик од вашите книги и дали би можеле да го поминете животот во негово друштво (таков каков што сте го створиле)?
Иако имам омилени ликови од книгите на другите писатели, немам омилен лик од моите книги.
- Некои велат дека добар писател е 90% добар читател. Дали се согласувате со оваа изјава и доколку е така, кои автори имале најголемо влијание врз вас како писател?
Да, се согласувам дека многу често писателот се раѓа од читателот во него. И тоа е многу благородна идеја за читањето, пишувањето и, воопшто, за уметноста. Има голем број автори кои влијаеле врз мене како писател. Тоа влијание се менувало во текот на годините. Ако на почетокот влијанието било подиректно, тоа потоа станувало посуптилно, влијание кое не е толку видливо, јасно, очигледно. Влијанието на еден писател често го согледувам и од гледна точка на занаетот. Кога имам одредена книжевна ситуација за решавање сакам да видам, проверам, како некој друг писател ја решава таа ситуација. Но, кога го правите тоа треба да бидете многу внимателен, при решавањето на таквата книжевна ситуација секогаш мора да ја најдете својата нијанса, својот тон, својот глас на пишување.
- Што сте кога не сте писател/ка?
Еден куп други работи. А убавината е во тоа што без разлика што сум, секогаш останува печатот на односот кон текстот. Па така, што и да правам, некаде во еден дел од свеста постои помислата како сето тоа што се случува околу мене или ми се случува може да се насели во некој иден текст.
- Овој разговор е во склоп на акцијата ЛЕТО СО МАКЕДОНСКИ АВТОРИ која трае од 11 до 22 јули. Нашата заедничка цел е секој читател во својот список „книги за на одмор“ да вклучи и дела од македонски писатели. Но која книга вие би им ја препорачале на нашите и ваши читатели да ја понесат со себе ова лето?
„Тајна мисија“ од Влада Урошевиќ, „Лева комора“ од Оливера Николова, „Престапни години“ од Оливера Ќорвезироска, „Ехо од бранови“ од Владимир Мартиновски, „Кротки приказни“ од Игор Анѓелков, „Скопје: изгубените чевли на градот“ од Иван Шопов, „Сфинга на гневот“ од Жарко Кујунџиски… да спомнам само неколку од делата од македонските автори кои вредат да се прочитаат.
