Опис
Куќата е на крајот од ’ртот, во ретката борова шума, на островот. Сосем близу до гробиштата, далеку од малата рибарска населба. Тука, недалеку од морето, блескаво лете, смрачено и сиво зиме, живеат тие двајца, со години, отповеќе многу години, можеа и да заборават сè што било, оти било одамна, ама немаат заборавено, осудени се на сеќавање.
Негови се: мрежата, чамецот, рибите, говорите, тагата и бесот, талкањето по островот.
Нејзини се: готвењето, чистењето, цвеќињата, кокошките, клавирот за кој сонува, трпението и тивкото сеќавање.
Тој ги мрази своите риби, и вели: Утре ќе јадеме кокошка за ручек. Таа е поразумна, вели: Поарно риба.
Ова е прв превод на романот „Остров“ на македонски јазик.
Ана Ѓурова –
” Остров” нешто ново, саемско издание, но сепак постар роман. Иако од поодамна ми стои на полица “Дервишот и смртта” решив оваа прва да ја прочитам. Искрено ме привлече насловот и ме потсети на море(). Според мое мислење Меша е еден познат и доста читан автор. Оваа книга е еден сјајен класик. Понекогаш треба и класици да се читаат за промена.
Во романот” Остров “дејството се случува на еден остров каде живеат Иван и Катерина, стар брачен пар. Самиот наслов означува нешто што е оддалечено и осамено од остатокот на светот. Така и ликовите на овој роман се осамени и оддалечени дури и од останатите островјани, не само од светот. Па дури се оддалечени и еден од друг. Имаат два сина кои не живеат со нив и не водат грижа за нив. Иван и Катерина се трудат да ја вратат смислата на животот, да ги надокнадат годините исполнети со празнина, да ја пронајдат верата во животот, посматрајќи се еден со друг.
Книгата има повеќе раскази и секој расказ може да се чита како посебна кратка приказна. Секоја приказна има некој настан, поука, највеќе за осаменоста и оттуѓеноста. Книгата воопшто не е обемна и брзо се чита. Изненадена сум од стилот на Меша, во романот има убаво склопени реченици, преубаво доловени описи, болна вистина и се разбира сурова реалност. Сепак најдобро е претставен односот меѓу мажот и жената и долгогодишниот брак, препорачувам.
Ана Ѓурова –
” Остров” е извонреден класик. Иако од поодамна ми стои на полица “Дервишот и смртта” решив оваа прва да ја прочитам. Искрено ме привлече насловот и ме потсети на море. Според мое мислење Меша е еден познат и доста читан автор. Оваа книга е еден сјајен класик. Понекогаш треба и класици да се читаат за промена.
Во романот” Остров “дејството се случува на еден остров каде живеат Иван и Катерина, стар брачен пар. Самиот наслов означува нешто што е оддалечено и осамено од остатокот на светот. Така и ликовите на овој роман се осамени и оддалечени дури и од останатите островјани, не само од светот. Па дури се оддалечени и еден од друг. Имаат два сина кои не живеат со нив и не водат грижа за нив. Иван и Катерина се трудат да ја вратат смислата на животот, да ги надокнадат годините исполнети со празнина, да ја пронајдат верата во животот, посматрајќи се еден со друг.
Книгата има повеќе раскази и секој расказ може да се чита како посебна кратка приказна. Секоја приказна има некој настан, поука, највеќе за осаменоста и оттуѓеноста. Книгата воопшто не е обемна и брзо се чита. Изненадена сум од стилот на Меша, во романот има убаво склопени реченици, преубаво доловени описи, болна вистина и се разбира сурова реалност. Сепак најдобро е претставен односот меѓу мажот и жената и долгогодишниот брак, препорачувам.