Опис
Од крајот на војната во поранешна Југославија повеќе од 30 000 луѓе се евидентирани како исчезнати во Меѓународниот комитет на Црвениот крст. До денес само 15 000 се идентификувани. Накратко ова е заднината на романот на Ана Ким. Косовец што трага по сопругата што се води како исчезната и еден женски лик што раскажува во прво лице се поврзуваат преку трауматичен настан. Ана Ким прикажува искуство што му е познато секому кој сака: времето во кое сме одделени од саканиот ни се чини бледо и празно, дури повремено ни се чини и како да застанало.
На еден стручен колку и поетичен јазик, Ким уште на првите страници на својата книга ги поставува големите човечки прашања. Како се конструира идентитет? Дали е јасно измерлив? Дали навистина се состои од пол, возраст, болест, облека, извештаи на сведоци и случајни средби? Што останува од човекот кога тој веќе не е релано присутен? Ким со својата нова книга прикажува впечатлив текст и нашла адекватен јазик, како за ужасите на војната така и за радостите и грижите на секојдневјето.
Добитничка на Наградата за литература на Европската унија за 2012 година.
