Опис
Универзумот налага позитива и негатива, мозокот работи непрекинливо. Ние одбираме пекол и рај, тој одбира избришани моменти од секое сопствено сеќавање. Станува збор за неразбирлива тематика од едно секојдневје во едно единствено поднебје, големо колку душата, големо колку видикот, оддалечено од сите земни и човечки задоволства.
Мирот и немирот постојат во праиднина, од праисторија до ден денешен, кога сите неморални личности со основен човечки потенцијал го убиваат мирот во себе, свесно или несвесно, со зборови или постапки. Homosapiens е денешниот како и човекот во почетокот на општествата, кој врши злодела поради недоволно знаење и немање волја поради немање умствени способности.
Простоумен неспособен човек во борба за опстанок. Надежта не постои, а среќата не се приспособува на приземните суштества, кои умот го делкаат на парчиња за на крајот да го снема. Немирот е неспособен за извршување дејности во човечкото тело и е статичен изум што со молк помага во уништување на мирот.
Човекот е изум што би требало да се стреми кон морално однесување, но не е доволно свесен за сопствените дејства и за интелектуално размислување. Со нозете свртени кон небото, со мудроста кон разумот… На оној што е мудар му е принесена неправда.
„Ања Кузмановска има само 18 години, ама исконската тага што ја носи нејзината поезија ме увери дека младоста сè уште им пее на боговите, се расправа со постоењето, патува низ безвременоста да стигне онаму од каде што тргнала, во сопственото срце, во страста да се стихува животот.“ – Александар Русјаков
Рецензии
Сѐ уште нема мислења