Рецензија од прв читател: Анде за „Слатко сонувај“ од Андерс Рослунд
Особена чест ми беше што моето прво прочитано дело од страна на шведскиот крими писател Андерс Рослунд е трилерот Слатко сонувај, воедно петта книга во серијалот за Гренс и Хофман, а истовремено и трето посебно остварување на Рослунд без својот долгогодишен соработник, писателот Хелстром.
Иако досега не бев прочитал ниту едно од претходните продолженија во овој серијал, меѓу кои романот „Чук, чук“ како директен претходник веќе се најде помеѓу македонската публика во издание на Антолог, морам да признаам дека авторот доста добро се снашол со овој момент, па претпоставувам дека исто како и оваа книга, и останатите продолженија можат слободно засебно да се читаат, а сепак сосема пристојно да го воведат читателот во универзумот на шведските инспектори, нивните доушници од крими светот, и борбата за правда која тие ја водат со елементите од скандинавското подземје.
Овој пат, истрагата која што Еверт Гренс ја спроведува на сопствена рака, за време на принудниот одмор од работа, го носи право во срцето на највалканата индустрија: детската порнографија, област која најосакатени ги остава оние директно засегнати од истата: исчезнатите деца. На тој начин и Еверт Гренс, заедно со неговиот доушник Пит Хофман, и влегува во трага на исчезнатата девојка Линеа, првично гледајќи ја истрагата како еден вид спасение за багажот кој што тој го носи од сопственото минато.
Па сепак, во текот на истата, авторот ни го проширува дејството на романот, па така читателот е соочен со глобална потрага по негативците во романот, притоа терајќи нè да ги вртиме страниците сè побргу и побргу во обид да дознаеме како ќе заврши дејството на приказната, а честите клифхенгери на коишто ќе завршуваат поглавјата само ни оставаат впечаток дека гледаме една од оние стриминг серии од десетина епизоди на Нетфликс.
За крај, ќе додадам дека стилот на авторот е доста привлечен, и истиот умешно ги доловува внатрешните емоции на инволвираните карактери. Сè на сè, се работи за интригантно дело кое нема да ве остави рамнодушни, долго откако бргу ќе ја прочитате самата книга, поставувајќи ни редица од прашања за тоа колку далеку може да отиде човечката себичност и злоба, и дали постои спасение за сите нас на крајот од денот.
Од мене чиста петка и топла препорака за читање во претстојните есенски денови!
Пишува: Анде Јанков
