Вечен збор

„Развивање на трагите на несовршеноста во која се согледува сета совршеност на овој универзум. Поезија во која лирскиот субјект како постојано да се обидува да го одложи крајот, секоја песна е една отворена целина, која, наместо да трага по својот крај, трага по својот почеток. Во поезијата на Маџунков почетокот и крајот се допираат, на едно сосем метафизичко ниво. Четириесет и пет песни, кои претставуваат една голема песна со многу почетоци, ослободена од одвишна интерпункција, со цел да се почувствува природно течение на стихот како една мисла, еден здив или воздишка. Оригинално и својствено трагање по човечката емоција и едно филозофско поимање на стварноста.“

Трајче Бјадов