Рецензија од прв читател: Ана за „Белегот на сите нешта“ од Елизабет Гилберт
Исаија: Сето месо е трева… сигурно и луѓето се трева.
Волшебен роман со фантастична приказна што ќе ве однесе во светот на ботаниката и ќе ви ја претстави теоријата за природната селекција. Беспрекорна фикција на Елизабет Гилберт, која направила детално истражување за да ја долови приказната до читателите. Воодушевена сум од стилот на пишување, кој е величествен,раскошен и описен. Иако романот е опсежен, ќе ве освои од првата страница и ќе ви држи внимание до самиот крај. Карактерите на ликовите се одлично срочени и ќе ви прираснат при срце. Низ целата приказна ги следиме нивните животни векови од нивното раѓање сѐ до годината на нивното умирање. Највпечатлив лик е ликот на Алма, кој е толку симпатичен, веродостоен, привлечен, што ќе се внесете во нејзините мисли и размислувања. Во самата приказна ќе сретнете и познати ликови како капетан Кук и Чарлс Дарвин и ќе пропатувате и истражувате со нив. Овој извонреден роман е вистинско патување и доживување од Лондон, Перу, Филаделфија, па сѐ до Тахити и на крајот – Амстердам. Ќе уживате максимално и ќе истражувате за еволуцијата во светот. Блескав роман во кој се претставени заборавените жени на науката чии дела ги презеле веќе познати мажи.
Ова патување ќе ве однесе во XVIII и XIX век. Векови на истражувања, патувања и откривања. Време на научни докажувања, поставувања теории и откривање на функцијата на светот. Време на таксономија, ботаника и бриологија. Романот содржи авантури, љубов, откритија, амбиција, но и желба за знаење. Низ цела приказна ја следиме судбината на ботаничарското семејство Витакер. Романот е поделен на пет дела и во секој дел раскажувањето е фантастично. Приказната нѐ носи во градините „Кју“ во Лондон и ни го прикажува животот на сиромашното момче Хенри Витакер. И оттука почнува неговото патување по светот, потрагата до уникатни растенија, сѐ до неговото збогатување со трговијата со кинин. Се населува во Филаделфија и станува најбогатиот човек. Потоа се раѓа неговата ќерка Алма и ги следиме нејзиното растење и созревање. Алма е претставена како паметна, остра исто како татко си, но, освен неговата интелигенција, го наследила и неговиот лик и себеси се смета за неубава. Иако нејзините родители посвојуваат ќерка, Алма копнее по пријателство, вистинска љубов и знаење. Во нејзиниот живот се појавува Амброуз Пајк, надарен литограф што слика орхидеи и е во потрага по божественото, духовното, вечноста, постојаноста и чистотата. Додека Алма е целосна спротивност, фасцинирана од ботаниката, со деловен ум, која ја презема работата на татко си, вистинско олицетворение на вистинското, реалното, материјалното. И така, Алма се вљубува и се мажи барајќи одговори, но таа врска останува празна. Откако Хенри и Амброуз ќе починат, таа решава да тргне на патување на Тахити, каде што умира нејзиниот сопруг, и се труди да најде одговори во врска и со Амброуз и со неговата потрага по божественото. Од Тахити Алма заминува на патување во родното место на мајка си во Амстердам и станува дел од вработените во ботаничката градина „Хортус“, која ја води семејството на мајка ѝ. Иако успева да напише теорија за тоа како функционира светот, како жена не ја објавува. До крајот на својот живот ќе остане со роднините во Амстердам и ќе умре како уште еден непризнат ботаничар во светот.
Романов е едно магично, волшебно, прекрасно патување. Освен што ќе дознаете сѐ за ботаниката, ќе ве натера да размислите и да се преиспитате за тоа во што верувате. Дали тоа верување може да се докаже и е реално или на некој посебен начин е духовно, божествено. Животот е мистерија, но исто така и искушение. Никогаш не можеме да го преживееме, но можеме долго да го проживееме. Никој не знае што претставува животот, но многу добро знаеме што прави животот. Сите ние сме само обични патници во светот, обични смртници. По нас останува само нашиот дух, кој смртта го раздвојува од телото. Додека овој дуалитет заедно опстојува во човековото време, кое се движи со неверојатна брзина како едно трепкање, нашиот дух продолжува во божественото време, време надвор од времето, вечноста каде што живее Бог. А растенијата и дрвјата живеат во своето геолошко време, кое се движи вечно и не отчукува. И ние како нив пуштаме корени на ова парче земја, еволуираме и се трансформираме. И ние оставаме свој белег, свој потпис во светот. Но највпечатлив е „белегот на сите нешта“, потписот на Бога. Тој се втиснал себеси во светот и остава траги да ги пронајдеме, знаци за подобрување на човештвото во секој цвет, лист, овошје и дрво на земјата. Целиот природен свет е божествен код што содржи доказ за љубовта на нашиот Творец. Сѐ на светот е откровение на вечната сила и на божествената љубов. Само две работи одат една покрај друга: небесните мисли и приземното однесување. Сакаме светот да биде рај, но тој е бојно поле, се води борба за опстанок, како постојана печка за страдање. Затоа, треба да имаме чисти и божествени мисли, но и реално и вистинско однесување. Да нема несреќи, закани, ривали, да нема војни и борби за опстанок. Само тогаш ќе веруваме дека сме се споиле со божественото, со возвишеното. Животот е тежок, но светот е доволно голем и убав за сите.
Пишува: Ана Ѓурова
