Рецензија од прв читател: Марта за „Зборови од хартија“ од Милчо Мисоски

 

СЕКВЕНЦИОНИРАНА ИМПРЕСИЈА
ИЛИ
ТЕЛЕГРАМСКА ПОРАКА ЗА ЧИТАТЕЛИ КОИ НЕ СЕ ПИСАТЕЛИ

Се појави зборот и ги раскара луѓето! Затоа оваа импресија ќе ја читате наопаку. Оти често, сакајќи да кажеме нешто исправно – излегува наопаку. И обратно.

Кажаното наопаку удира право во – целта. Поетот отсекогаш бил во потрага по совршените зборови, но овде, поетот Милчо Мисоски му ги простува на Зборот сите речености и недоречености, затоа што сфатил дека самото наше постоење е недоречено. „Нашето постоење е само запис во цртичката помеѓу почетокот и крајот“– ќе каже тој.

Некогаш, дури често, луѓето подобро се разбираат без зборови. И поарно меѓу себе се сложуваат неписмените. Многупати. Писмените често ја промашуваат и смислата и поентата. Затоа одлучив оваа импресија да биде телеграмска. Не затоа што Милчо Мисоски не заслужува реферати. Затоа што зборовите стануваат сè поизлишни и поизлитени. Стануваат сè поразорни и пораздорни. Стануваат сè поефемерни и
поништожни. И неважни. И никому потребни. Затоа нека ни легнат. Нека ни легнат овие кратки, телеграмски, искази, за да не станат ништо од горенаведеното.

Дури и оние кои нема да ја прочитаат книгата, нека ги запаметат овие стихови:
зборот
првото создание на земјата
првата слобода остварена како избор
првото искушение за вистината
првиот грев кој е направен.

Книгата „Зборови од хартија“ изобилува од мудри сентенции, во стилот на персискиот поет Руми. А кога не би имала наслови на песните, би можела да биде дел од една поема. Поема за Зборот.
За Зборот – Живот, кој поминува додека го изговориш. Во еден здив. Како што се чита и оваа прекрасна книга.

Затоа и оваа секвенционирана импресија или телеграмска порака за читатели кои не се писатели.

 

Пишува: Марта Маркоска