Опис
„Еднаш во многу години ќе се појави поет кој е апсолутно оригинален. Ќе прочиташ неколку песни и ќе се соочиш со неговото несекојдневно гледиште и со неговата автентичност. Повеќе ништо нема да изгледа исто, си велиш, и токму тоа се случува. Оттогаш ти се придружува уште еден пар очи. Такво чувство ме обзеде од поезијата на Александар Ристовиќ. Првпат кога ги прочитав неговите песни во Белград во 1982 бев восхитен. Се прашував ’Кој е овој човек?‘, а всушност се прашував себеси: Како умее да пишува така како што пишува? Никој не можеше да ми одговори. Книжевниците на кои им ги покажав песните беа исто толку збунети како и јас. Иако Ристовиќ објави многу стихозбирки и освои три важни книжевни награди, незаслужно беше премолчуван во Југославија. Писателите и поетите се како глутница, но тој немал животински инстинкт. Бидејќи едноставно не припаѓал на ниеден книжевен круг или група.“ – Чарлс Симиќ
Рецензии
Сѐ уште нема мислења