Рецензија од прв читател: Наташа за „Островот на пеликаните“ од Миодраг Мајиќ

 

 

Станува збор за книга што ќе ви побуди најразлични емоции. Приказна од која може многу да се научи. Основниот мотив е дека тоа што е пропишано со закон, тоа што е право не значи дека секогаш е и праведно. Книга во која доаѓа до израз тежината на професијата судија, со какви дилеми и тешкотии се соочува при донесување одлука, но и тежината на новинарската професија, а најизразена е тежината на двајца млади чиј единствен грев е нивната љубов. Приказна што може да послужи како пример за ефектот на пеперутката на Лоренц – доволен е само еден миг, само една одлука и цел живот да се промени. Приказна што нè тера да размислуваме дали нешто можеби би било поинаку, сепак доаѓаме до заклучок дека никогаш не може да биде поинаку од тоа како е запишано. Книга во која е опишана една нескриена љубов на двајца млади и како тие ја доживуваат и во име на љубовта страдаат еден за друг, страданија што не секогаш можат да се износат како товар на младешки и кревки плеќи. Приказна раскажана во четири гледишта – и од аспект на судијата, од аспект на новинарката, но и од аспект на двајца заљубени млади личности што стануваат жртви поради својата љубов. Со самото тоа што Јована трага по вистината по правда, без да ја знае целата приказна, без да проба да разбере зошто судијата донел таква пресуда, им е нанесена најголема и сурова неправда на младите Габриел и Ајша, кои остануваат заробени во системот во кој преовладуваат неправдата, нееднаквоста и дискриминацијата. Четиво што, пред сѐ, настојува критички да се постави пред нефункционалниот систем, сурово обесправувајќи го младото момче, кое наместо да го рехабилитира, од него прави злосторник. Систем во кој неуспешното справување со маргинализираните општествени групи има долга традиција, во кој наместо да им се пружи потребната помош, да им се овозможат подобри услови за живот, а со тоа повеќе да се еманципираат во општеството, системот ги наведува да сторат кривични дела.

Несомнено потребна е промена, не само во функционирањето на системот туку и во начинот на размислување на луѓето.

„Сигурни сме дека е наше правото сопствените мисли и верувања да им ги наметнеме на другите само затоа што се посиромашни и помалку образовани од нас. Не мислиш ли дека тоа всушност е дрско?“

 

Пишува: адв. м-р Наташа Иванова