Чернобилска молитва е чудесна и потресна книга за личните соочувања на луѓето погодени од најголемата нуклеарна катастрофа во историјата на човештвото. 26 април 1986 година, Чернобил. Сведоштво од кое се ежи кожата. Каталог на трауми на луѓе погодени од катаклизмични настани чии ефекти беа пренесени низ целата планета. Болка, страв, бес и несигурност, со кои сè уште живеат.

Гласови на жени сведоци на грозоморното умирање и распаѓање на телата на нивните сопрузи погодени од радијацијата. Жена што добива рак од седењето покрај креветот на кој спиел нејзиниот сопруг. Гласот на таткото што ја закопал својата ќерка, почината од болест што не постои. Гласот на старата жена што не може да сфати зошто мора да ги напушти селото и својата градина кога во неа сè расте и сè цвета. Во овој свет сè изгледа сосема нормално затоа што злото се крие зад маска и никој не може да го препоз

нае, да го види, да го слушне, да го допре или да го помириса. А сè може да убие – водата, почвата, јаболкото, дождот.

Ова е книга за последиците од Чернобил, за луѓето што живеат во нова реалност, која никако не можат да ја сфатат. Оние што го преживеале Чернобил се преживувачи на атомската Втора светска војна.

Уметноста многу пати вежбала апокалипса и нудела различни технички верзии на судниот ден, но сега со сигурност знаеме дека животот е многу пострашен писател. За оваа тема не смее да се молчи, а овие приказни не смеат да бидат заборавени од времето.

Читам и ми се чини дека секој момент ќе пукнам, ќе се расплачам. Ги сопирам солзите, се воздржувам… Успевам ли… Срцето ми се стега, стегнато ми е цело време. Плачам. Плачам и читам. Ужасот е уште поужасен затоа што читам сведоштва на луѓе кои биле таму. Ова се нивните сведоштва…за напуштените домови, за неодговорените прашања. Овде зборот “болка” не е збор, болка е нивниот живот а сега имој.