„Во туѓа земја“ е едно поинакво дело од досега познатите „Совршената дадилка“ и „Во градината на ѕверот“ на Лејла Слимани на македонскиот пазар. Жанровската разновидност на делата на Слимани ни ја доловува преводот на Владо Ефтимов. Зборовите на Слимани се нижат во нишката што го претставува животот на Матилда, млада Французинка, која се мажи за марокански војник и се преселува во Мароко. Стилот е релативно едноставен, но секој збор е значаен и на своето место.

„Во туѓа земја“ е роман за различностите во смисла на религија, култура, идентитет и припадност, но и социополитички роман.

Читателот следи десет години од животот на младиот брачен пар непосредно по Втората светска војна, сѐ до насилните немири што водат до независност на Мароко во 1956 година.

Полека, но сигурно се приврзувате кон Матилда, го запознавате Мароко низ нејзините очи, со сите придружни згоди и незгоди на доселеник во друга држава. Сите што некогаш се нашле во таква ситуација јасно ќе ги препознаат фазите на културниот шок, а за Матилда различностите се особено уочливи кога ќе се запознае со семејстовото на сопругот. Од млада дама што сака да се дотерува, да излегува итн., од неа одеднаш се очекува да готви, да се грижи за домот и за семејството, а финансиските и другите грижи да ги препушти на сопругот, главата на семејството.  Вешто е изведена паралела меѓу борбата за еманципација на жените и борбата за независност на Мароко.

Слимани особено сликовито ја доловува душевната состојба на Матилда во писмата што таа ги пишува до својата сестра во Франција. Имено, писмата се полни со лаги… со цел животот во Мароко да се претстави како роман од Перл Бак, а не реално да се долови како се чувствува и колку ѝ недостига родителскиот дом. Притоа: „нејзиниот речник ѝ се чинеше застрашувачки ограничен. Секогаш се судираше со исти зборови, тешки и здодевни, и сосема нејасно насетуваше дека јазикот е огромно поле, безгранично игралиште од кое ја фаќаше страв и остануваше збунета. Имаше толку многу да се каже што таа посакуваше да е Мопасан…“ Бегството го бара во читањето на секоја книга што ќе ѝ падне в раце и во пишувањето писма.