Запознавање: Интервју со Мери Арсова
Раскажи ни нешто повеќе за себе, која е Мери покрај пишувањето, со што се занимаваш, кое е твоето хоби?
Мери е правник, професија која интересно се вклопи во пишувањето. Многу читам книги и гледам филмови, сè што е поврзано со приказна и пишување. Во слободно време секако вежбам затоа што долго време поминувам пред компјутерот. А и пејам, до пред некое време имав настапи низ Македонија, но мораше нешто да се жртвува.
- Кои се почетоците на твоето пишување, кога почна да пишуваш?
Пишував дневници уште во основно училиште (и срам ми е да ги читам). Со сериозно пишување започнав на магистерските студии. Постојано учев, па во вечерните часови пишувањето ми беше како издувен вентил, бегање од реалноста.
- Кој е твојот пристап кон пишувањето, дали имаш специфична рутина или ритуал кој ти помага при пишувањето?
Можам да кажам дека имам среќа бидејќи пишувам секаде и во секаква атмосфера. Тоа што секогаш сакам да имам при рака додека пишувам е кафе (со млеко). По можност и некој убав поглед, ама не сум пребирлива.
- Многу автори земаат инспирација од реални настани од вистинскиот живот. Дали има некои лични настани кои директно влијаеле на твоето пишување и дали некој лик е базиран на вистинска личност?
Потсвесно сигурно сум проектирала некој настан од животот. Од ликовите, неколку се инспирирани од вистински личности, а ќе откријам дека Ева, главната хероина од мојот прв роман „Опасна игра“, е во многу нешта слична на мене.
- Како автор, како остануваш инспирирана и мотивирана, особено кога имаш пишувачка блокада (И дали воопшто имаш таква блокада)?
Останувам инспирирана со тоа што постојано читам и си ги запишувам идеите во едно тефтерче за таа намена. За жал, пред еден месец имав сообраќајна несреќа, па може да се каже дека имам привремена блокада, но знам дека кога ќе помине овој период, од мене ќе избијат сите емоции и ќе бидам преплавена со зборови и идеи.
- Што претпочиташ повеќе, Kindle или печатена книга?
Печатена книга, го обожавам мирисот на хартијата. Имам библиотека со над 300 книги и често се затекнувам како си ја гледам, ме смирува. Kindle-от го користам за вечерно читање кога нема светлина или на плажа затоа што печатената книга може да се оштети.
- Кои се твоите омилени автори и книги? Која книга мислиш дека секој би требало да ја прочита?
Ова секогаш ќе ми биде најтешко прашање. Имам многу омилени автори: Џ. К. Роулинг, Карлос Руиз Зафон, Херман Хесе, Донато Каризи, интересно ми е да ги читам и Стивен Кинг, Мет Хејг и многу други. Сакам да читам и класици и историски драми.
Книга која за мене има големо значење и можам да ја читам бесконечно пати е „Сидарта“ од Херман Хесе, ја препорачувам со цело срце, а од последно прочитаните книги, одушевена бев од „Where the Crawdads Sing“ од Delia Owens, која ја читав на англиски.
- Како се смени ти како автор од првиот напишан роман, па сè до ден-денешен?
Како автор, моето патување од мојот прв роман до денес беше трансформативно на многу начини. Првично, кога ја започнав мојата писателска кариера, на раскажувањето пристапував со ентузијазам и наивност. Мојот прв роман беше истражување на моите креативни импулси, буквално платно на кое се вежбав и експериментирав.
Оттогаш, мојата еволуција како автор е обележана со посветеност да го усовршам пишувањето. Научив да го користам македонскиот јазик со поголема прецизност, со поголема длабочина.
Покрај тоа, моето разбирање за раскажувањето приказни исто така значително се подобри со текот на времето. Ја сфатив важноста на темпото, напнатоста и неизвесноста во одржувањето на читателите од почеток до крај. Научив да верувам во моќта на суптилноста, разбирајќи дека понекогаш она што останува недоречено може да биде исто толку влијателно како и она што е изречно наведено.
Пишувањето е патување полно со отфрлање, сомнеж во себе и безброј промени. Сепак, со секоја наидена пречка, излегував посилна и порешителна од порано, поттикната од непоколебливата страст за раскажување приказни. Со секоја наредна книга што ја пишувам, се стремам да ги поместам границите на мојата креативност, оставајќи печат и врз себе и врз оние кои со мене тргнуваат на книжевното патување.
- Што мислиш, колку читателските групи имаат влијание на односот на авторот со читателите?
Член сум во многу читателски групи и иако не сум активна, следам што се постира и пишува. Преку нив, авторот полесно доаѓа до читателите, се запознава со нивните желби и потреби и влијанието е навистина огромно. Кога читателите се поблиски со авторот, се опуштаат и почнуваат повеќе и поотворено да коментираат за неговиот стил и неговите книги. Јас сум малку повлечена личност, но си ветив дека оваа година повеќе ќе се активирам затоа што навистина сакам да бидам во контакт со читателите и нивните критики неизмерно ми значат.
- Дали би сакала твојата книга да биде преведена на англиски или на друг странски јазик? Дали се случува нешто околу тоа прашање?
Кој не би сакал? Сега за сега ништо не се случува околу преводот на странски јазик и имам во план тоа да се промени со мојот втор роман. Освен на англиски би била пресреќна и со германски превод со оглед на тоа што дејството во новиот роман се одвива во гратче во Германија.
- Дали би сакала твојата книга да биде екранизирана? Дали си добила понуда за тоа?
Понуда не сум добила за екранизирање и секако дека сакам, тоа е сон на секој автор. И двата романи би биле одлични филмови.
- Зошто го избра баш Чикаго како втор град во кој се одвива дејството во твојата прва книга „Опасна игра“?
Освен Македонија каде што се одвива главното дејство, го избрав и Чикаго само затоа што знам дека таму се имаат населено и студираат многу македонски граѓани, а воедно моја блиска личност го има посетено и ми даде информации од прва рака.
- Што беше пресудно при градењето на главните ликови, кој ти беше позабавен за пишување и зошто?
Во „Опасна игра“ позабавен ми беше женскиот лик Ева. Кај неа се одвива целата драма, таа е мистеријата во романот, за разлика од Давид кој е многу обичен, да кажам лик кој не носи никаква возбуда, иако животот потполно му се менува кога ќе ја запознае Ева.
Пресудно кај градењето на ликовите ми е нивниот развој. Да не бидат само набљудувачи на случувањата, туку нешто да научат од нив и случувањата да влијаат врз нив, да ги променат, на подобро или на полошо.
- Со ова интервју, официјално ја најавуваме и твојата нова книга во издание на „Антолог“ – „Коски, пепел, чад“. Ќе ни раскажеш ли нешто повеќе за тоа?
Превозбудена сум, оваа емоција не може да се искаже со зборови, ама ајде ќе се обидам да кажам нешто повеќе.
„Коски, пепел, чад“ е мојот втор роман, од жанрот крими-трилер и целосно го доловува мојот стил на пишување. Прво, затоа што имам истражувано на темата сериски убиства, а второ затоа што крими-трилерите се оние кои ме воведоа во светот на книгите и никогаш нема да ми здосадат, па се разбира дека тоа што највеќе го читам сакам и да го пишувам. Си мислев, што е тоа што до сега го немам сретнато во трилерите и кога конечно го најдов тоа што го барав, го напишав.
Антолог е многу топла издавачка куќа, барем јас така ја доживувам, и навистина сакав да бидам дел од неа. Еве и можност да се заблагодарам за тоа што ме примивте со раширени раце. Се грижите за своите автори и постојано се стремите да воведете нешто ново, тоа е она што ја прави вашата работа – посебна.
- Кој лик од твоите книги најмногу ти прилегна за срце откако го напиша?
Ева. Таа е гравитацијата во „Опасна игра“. Таа е лик кој целосно се трансформира. Таа го промени крајот на романот кој првично го имав смислено, ако не ви се допаѓа, слободно може да ја сметате за виновна.
- Дали си размислувала за пишување на серијал или, пак, продолжение на некоја од твоите две книги?
„Коски, пепел, чад“ е доволна сама по себе, сè е кажано, немам што да дополнам. Кога ја завршив „Опасна игра“ исто така сметав дека е целосна, потоа минатата година добив идеја за втор дел бидејќи има материјал и ми недостигаше Ева, за сега повторно да мислам дека сепак ќе остане само една книга.
- Што можеме да очекуваме следно од тебе? Можеби некоја романса или, пак, жанр кој досега го немаш пишувано?
Во моите романи вметнувам романтични делови, но не би пишувала романса, а дефинитивно сакам да се обидам со научна фантастика. Имам некои идеи за дистописки роман и идеи за кратки приказни со научно-фантастични елементи кои чекаат некои подобри денови.
Што ќе биде следно, останува да видите, и вие и јас.
Пишува: Перица Илиевски
